Мактуб

Оппоқ қоғоз узра тебранар қалам,
Кўнгилда ғам-алам, кўзда эса нам,
Муҳожир уйига ёзмоқда мактуб
Гўёки борлиқни унутиб бу дам.
 
Жонланар хаёлда уй остонаси,
Йиғлаб видолашган ота-онаси,
«Бизни ташлаб кетманг»-дея ёлворган
Солиҳа аёли - шўр пешонаси.
 
Эсида қизчасин мўнгли кўзлари,
Томчи ёш балқиган ширмон юзлари,
Ажралмоқ хақлигин ҳис қилиб дилдан
«Тез келинг дадажон» деган сўзлари.
 
«Сизларни Аллоҳга топширдим » дея,
Ортига қайрилиб боққан сония,
Ҳозиргидек ҳануз кўзи олдида,
Қизи, аёли ва икки қария.
 
Ғариб биродарлар келар хотирга,
Чиқмоқ хоҳлашганди ҳижратга бирга.
Лек ҳозир қамоқда ётишар ночор,
Ёзилган эканда бу ҳам тақдирга.
 
Бир-бир кўз олдидан ўтар қардошлар,
Оппоқ қоғозни ҳам намлар кўз-ёшлар,
Ҳатто дилигача тарқалиб сиёҳ,
Яна мактубини қайтадан бошлар.
 
Салом эй отажон,салом онажон!
Сизларни кўрмоққа йўқ энди имкон...
Синов фитналардан гар қолсак омон,
Энди бизга жаннат кўришар макон.