Замонамиз жиҳодий манҳажининг асосий қирралари ҳақида…
Ўзини жиҳодга оид билган ҳар бир биродаримиз ушбу рисолани диққат билан такрор-такрор ўқиб чиқишини истар эдик. Ушбу рисола замонамиздаги солиҳ мужоҳидлар манҳажининг асосини ифода этади. Рисолани ўқиб чиқиб, бошқа биродарларимизга ҳам баҳам кўрган ҳолда, уни таълиф этган киши каби ажрларга эришишга Аллоҳ сизу-бизни муяссар қилсин!
Содиқлар таҳририяти
Рисоланинг асл номи: فلنكن كالنحلة
Муаллиф: Устоз Аҳмад Форуқ
Таржимон: Абу Муҳаммад Бухорий (роҳимаҳуллоҳ)
Аллоҳга ҳамд ва санолар, Росулуллоҳга солавот ва саломлар бўлсин!
Ундан кейин:
Бу мурожаат жиҳод ва риботда собит ҳолда хизматда бўлиб, мусибатлар ва имтиҳонларда сабрни ўзига лозим тутган, Аллоҳ йўлида ўз жонларини қурбон қилаётган суюкли биродарларимга қаратилган:
Сизларга Аллоҳнинг саломи, раҳмати ва баракоти бўлсин! Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилинган ҳасан ҳадисда у киши шундай марҳамат қилганлар:
مثل المؤمن مثل النحلة، إن أكلت أكلت طيبا وإن وضعت وضعت طيبا و إن وقعت على عود نخر لم تكسره…
“Мўъмин асаларига ўхшайди: У фақат яхши нарсаларни ейди ва ундан фақат яхши нарса (асал) чиқади. У бирон бир ўсимликнинг қуриб қолган шоҳига ўтирганда ҳам, уни синдирмайди.” (1) (Байҳақий ривояти, Албоний ҳасан ҳадис деган)
Пайғамбаримизга минглаб солавот ва дурудлар бўлсинки, у киши бу қисқа ва лўнда ҳадис билан бизларга мўъмин кишининг бир неча муҳим сифатларини баён қилганлар.
Бу ҳадисда баён бўлган энг муҳим сифатлардан бири – инсоф ва солиҳлик сифатлари жам бўлган, фойдаси кўп ва зарари кам бўлиб, мукаммал иймонга соҳиб бўлган мўъмин кишидан фақат яхши амалларгина содир бўлишидир. Бу амаллар гарчи махфий, гарчи ошкора бўлсин, мўъминнинг дунёда мавжудлиги бу дунёга раҳмат ва барча махлуқотлар учун фойда ҳисобланади.
Мўъминнинг асалари билан кўп умумий жиҳатлари бор.
Асалари ўзига фойдасиз бўлган ўсимликка ўтирмагани каби, мўъмин киши ҳам ахлоқсиз ва ахмоқона амаллардан ўзини тийиб юради. Мўъмин киши махлуқотларга фақат фойда келтирадиган амалларни қилишга уриниб, бунга доим саъй-ҳаракатини аямайди. Бу худди “одамларга фойда ва шифо бўладиган алвон рангли ичимлик”ни ўзидан чиқарадиган асаларига ўхшайди. Бу эса мўъмин киши инсоният учун неъмат қилиб юборилган умматларнинг энг сарасига аъзо эканини англаб етганидан кейингина мумкин бўлади. Бу шуни англатадики, унинг зиммасига ҳақиқатни инсониятга етказиш ва уларга фойдали бўлган нарсани кўрсатиш, одамзотни жаҳолат зулматидан Меҳрибон Аллоҳнинг шариъати нурига олиб чиқиш масъулияти юкланган.
Мўъмин киши ўзининг камтаринлиги ва қўлидан келганча атрофдагиларга зарар етказмасликка ҳаракат қилиши билан ҳам асаларига ўхшайди. У асаларига ўхшаб “бирон бир ўсимликнинг қуриб қолган шоҳига ўтирганда ҳам, уни синдирмайди”. Худди шундай, мўъмин киши ўз биродарлари билан юмшоқ ва муросали, уларга зарар келтирмасликка ва зулм қилиб қўймасликка ҳаракат қилади, уларга нисбатан хокисор ва раҳмдил, уларга самимий ва уларни алдашга ҳеч қачон ҳаракат қилмайди.
Эй менинг биродарларим, биз асалариларга ўхшашимиз керак. Агар биз атрофимиздагиларга манфаат борасида асаларига ўхшашлик қўлимиздан келмаса, у ҳолда келинглар ҳеч бўлмаса хурмо дарахтига ўхшашга ҳаракат қилайлик! Чунки хурмо дарахти жуда ажойиб ўсимлик бўлиб, Абдуллоҳ ибн Умардан ривоят қилинган саҳиҳ ҳадисда Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам мўъминни олдинги ўхшатишдан ҳеч ҳам кам бўлмаган яна бир нарсага ўхшатганлар:
مثل المؤمن مثل النخلة، ما أخذت منھا من شيء نفعك
“Мўъмин киши хурмо дарахтига ўхшайди, ундан нима олсанг ҳам, у сенга фақат фойда келтиради”.(2) (Албоний саҳиҳ деган)
Хурмо дарахти бошқа дарахтларга ўхшамайдиган шундай хос дарахтки, пишиб етилишининг барча босқичларида унинг мевалари фойдалидир. Унинг меваси эндигина ғўра бўлиб чиқиб, то қуриганига қадар истеъмол қилишга яроқлидир. Унинг танаси, барглари, шохлари ва мевалари ҳар доим у ёки бу фойдани келтиради. Бундан ташқари унинг барглари ва меваларининг гўзаллиги, унинг соясининг хотиржамлиги фақатгина унинг фойдалилигини таъкидлаб туради холос. Мўъмин киши ҳам худди шундай бўлиши керак, бунинг мисоли эса Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам келтирган қуйидаги қиёсдир:
أحب الناس إلى الله تعالى أنفعھم للناس، وأحب الأعمال إلى الله عز وجل سرور يدخله على مسلم أو يكشف عنه كربة أويقضي عنه دينا أو تطرد عنه جوعا، ولأن أمش ي مع أخ في حاجة أحب إلي من أن أعتكف في هذا المسجد )يعني مسجد المدينة( شھ را، ومن كف غضبه ستر الله عورته، ومن كظم غيظه ولو شاء أن يمضيه أمضاه ملأ الله قلبه رجاء يول القيامة، ومن مش ى مع أخيه في حاجة حتى تتھيأ له أثبت الله قدمه يول تزول الأقدال، وإن سوء الخلق يفسد العمل كما يفسد الخل العسل
“Аллоҳга энг суюкли киши, одамларга энг кўп манфаат келтирадиган кишидир. Аллоҳ наздидаги энг суюкли амал эса мусулмонга яхши муомалада бўлиш, ёки уни бирон ғамдан халос қилиш, ёки унинг қарзларини адо этиш, ёки ундан очликни кетказиш. Биродари муҳтож бўлган вақтда ёрдам бериш, мен учун бу масжидда (Масжидун-Набий) бир ой эътикофда бўлишдан ҳам суюклироқдир. Ким ўзининг ғазабини ютса, Аллоҳ унинг авратини ёпади (хато ва гуноҳларини). Ким қодир бўла туриб ўз ғазабини тўхтатса, Аллоҳ унинг қалбини Охират Кунига умид билан тўлдириб қўяди. Ким ўз биродарига ҳали унинг муҳтожлиги кетмай туриб ёрдам берса, Аллоҳ таоло унинг қадамини одамларнинг оёқлари тойиб кетадиган Кунда собит қилиб қўяди. Ҳақиқатда, ёмон хулқ инсоннинг амалларини худди сирка асални бузган сингари бузиб юборади”. (3)(Албоний саҳиҳ санаган)
Аллоҳ сизни ва бизни ушбу гўзал феъл ва хулқлар билан неъматласин! Амин.
Қадрли биродарларим!
Бу улуғ хулқларни бошқалардан ҳам кўра мужоҳидлар ўзида кўпроқ мужассам қилиши лозимдир. Ахир барча пайғамбарлар унинг учун юборилган, барча Китоблар унинг нозил қилинган ва барча махлуқотлар унинг учун яратилган ТАВҲИДни олий қилиш учун айнан улар ўрниларидан қўзғалганлар. Айнан уларгина нафақат гўзал динимиздаги энг қимматли нарсанинг ҳимоячилари, балки осмондан нозил қилинган барча қонунларнинг ҳимоячиларидирлар. Улар Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам Исломнинг чўққиси деб атаган ибодатни барпо қилаётган кишилардир. Шунинг учун мужоҳидлар ўзларининг ҳолатлари ва бу ибодат тақозо қиладиган ишларнинг жиддийлигини ва буюк жавобгарликни ҳис қилмоқлари лозим. Улар ўзларининг хулқларини ўз ҳолатларига ва бу буюк ибодат турини адо этаётган одамларнинг ҳолатларига муносиб даражага олиб чиқмоқлари лозим. Ахир улар муҳим пайғамбарлик рисолатидан бўлган мақсадни оёққа турғазиб, одамларга ҳақиқатни етказмоқдалар, уларни маъруфга буюриб, мункардан қайтармоқдалар. Бу вазифани Аллоҳ таоло “Сиз улуғ хулқ узрадирсиз” деб мақтаган Росулуллоҳни ўзига тақлид намунаси қилиб олмасдан туриб барпо қилиб бўлмайди. (68:4).
Аллоҳ шунингдек у кишини таърифлаб шундай деди:
لَقَدْ جَاءكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُوفٌ رَّحِيمٌ
“Сизларга ўзларингиздан бўлган, сизларнинг кулфат-машаққат чекишингиздан қийналувчи, сизларнинг (тўғри йўлга келишингизга) ҳарис бўлган ва барча мўъминларга марҳаматли, меҳрибон бўлган бир пайғамбар келди.” (Тавба, 128)
Аллоҳ шунингдек махлуқотларнинг ҳолати ҳақида ўйлаб, унинг қалби ҳузнга ва қайғуга тўлганини ва одамларни ҳидоятга бошлашдаги саъй-ҳаракатини ифодалаб шундай деди:
طسم تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
“То, Син, Мим. Ушбу (оятлар) очиқ-равшан Китоб оятларидир. (Эй Муҳаммад), эҳтимол сиз (улар) мўъмин бўлмаганлари учун ўзингизни ҳалок қилгувчидирсиз.” (Шуъаро, 1-3)
Мужоҳидлар ҳам шундай бўлмоқлари лозим. Улар махлуқотларга эҳтиёткорона муносабатда бўлган ва фойда келтиришни истаган ҳолда асаларига ва хурмо дарахтига ўхшамоқлари лозим. Фойдадан бошқа улардан ҳеч нарса содир бўлмаслиги керак. Кофирлар билан урушаётганда уларнинг қулоқлари остида Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ўз амакиваччаси Али ибн Али Толибни яҳудийлар билан урушиш учун Ҳайбар жанггига жўнатаётганда айтган қуйидаги сўзлари жаранглаб турмоғи лозим:
فوالله لان یھدي الله بک رجلا واحدا خیر لک من حمر النعم
“Аллоҳга қасамки, агар сен сабабли Аллоҳ бир кишини ҳидоят қилса, бу сен учун қизил туялардан ҳам яхшироқдир” (4)(Бухорий ва Муслим ривоятлари, бошқа бир ривоятда “…дунёдаги ҳамма нарсадан ҳам яхшироқдир”)
Ҳа, улар шундай бўлмоқлари лозим. Уларнинг ҳаётлари қонга, қиличларга ва бўлакларга бўлинган таналарга тўла, улар қаҳрли тоғларда ва ғорларда яшайдилар, аммо уларнинг кўнгиллари эса бошқаларникидан кўра юмшоқроқдир. Уларнинг юраклари жароҳатланган Уммат билан ҳамоҳанг уради. Умматнинг ҳолатидан жонсарак бўлади. Улар нафақат Умматга фойда келтиришга ҳаракат қиладилар, балки ҳақиқатга даъват қилиш билан неъматга эришиш йўлини кўрсатиш ва жиноятчилар йўлини тутиш билан тушадиган хатардан огоҳлантириш орқали ҳатто кофирларга ҳам яхшиликни раво кўрадилар.
Қимматли биродарлар!
Мана шу − биз Қуръон ва Суннатдан, саҳобалар ҳаётидан, биздан пешқадам бўлган солиҳ салафларимиз китобларидан ўрганган ДИНдир. Шунингдек бу ДИНни биз жиҳодий оқимнинг замонавий олимларидан ва раҳбарларидан олдик. Мен бу ерда қуйидаги инсонларни алоҳида зикр қилмоқчиман:
Унутилган жиҳод бурчини одамларга эслатган мужаддид шайх Абдуллоҳ Аззом. Аллоҳ уни раҳмат қилсин!
Бу Умматнинг виждони, номуси ва мулкининграмзи бўлган, мўъминларнинг амири мулла Муҳаммад Умар Мужоҳид.
Американи мағлуб қилган бу Умматнинг шаҳиди шайх Усома ибн Ладен, Аллоҳ уни раҳматига олсин!
Бу Умматнинг ҳикматли кишиси шайх Айман Завоҳирий, Аллоҳ уни муҳофаза қилсин!
Шаҳид, обид ва зоҳид шайх Мустафо Абул-Язид, Аллоҳ уни раҳматига олсин!
Мужоҳид, хатиб ва даъватчи шайх Атиййатуллоҳ Либий, Аллоҳ уни раҳматига олсин!
Олим, мужоҳид ва саркарда шайх Абу Яҳё Либий, Аллоҳ уни раҳматига олсин!
Фазилатли олим ва мужоҳид Абу Лайс Қосимий, Аллоҳ уни раҳматига олсин!
Ҳақда собитлиги тоғни ҳам лол қолдирган маҳбус шайх Абу Қатода Филастиний, Аллоҳ унга нажот берсин! (Бу мақола ёзилган пайтда шайх қамоқхонада эди).
Ҳақиқатни ҳаётга татбиқ қилган маҳбус шайх Абу Муҳаммад Мақдисий, Аллоҳ унга нажот берсин! (Бу мақола ёзилган пайтда шайх қамоқхонада эди).
Мужоҳид, олим, кўзга кўринган нотиқ ва даъватчи шайх устоз Муҳаммад Ёсир Афғоний, Аллоҳ уни раҳматига олсин!
Мужоҳидлар шайхи, буюк тажриба ва етук қобилиятлар соҳиби шайх Абу Мусъаб Сурий, Аллоҳ унга нажот берсин!
Фақиҳлар шайхи, ва қози Абул-Валид Филастиний (Ансорий), Аллоҳ уни муҳофаза қилсин!
Олим ва обид шайх Мансур Шомий, Аллоҳ уни раҳматига олсин!
Даъватчи шайх Анвар Авлақий, Аллоҳ уни раҳматига олсин!
Шунингдек, Аллоҳ бизга уларнинг китоблари, дарслари ва даъватларидан фойда олиш ҳамда бир вақтда яшаш шарафини берган кўплаб кишилар… Аллоҳ уларни биз ва бошқа барча мусулмонлар сабабли ажрлантирсин!
Ахир улар бизнинг йўлимизни ёритиб, бизга даъват ва жиҳоддаги интилишнинг салкам ярим асрлик тажрибасини ато этдилар. Уларнинг кўмагида ислом оламининг турли бурчакларида жиҳодий ҳаракатлар шаклланди.
Улар шунингдек бизни такрорланиб турадиган хатолардан ва уларнинг ҳалок қилувчи оқибатларидан огоҳлантирдилар. Улар бизга муваффақият ва ғалабага олиб келучи сабабларни, ҳамда мағлубият ва омадсизлик омилларини кўрсатиб бердилар. Уларнинг амаллари эса биз учун уларнинг сўзларидан ҳам кўпроқ намуна ва сабоқ бўлди. Биз уларнинг ўзларида, уларнинг жиҳод ва даъватдаги жонкуярликларида, уларнинг китоблари ва мақолаларида Исломни тўғри тушунишни ҳамда Исломий манҳаж қандай бўлиши ҳақидаги ёрқин суратларни кўрдик. Улар бизга Исломни борқуввати ва аниқлиги, оғирлиги ва енгиллиги, мўътадиллиги ва гўзаллиги билан ўргатдилар. Улар қандай ҳам гўзал асҳоблардир ва уларнинг даврасида бўлишлик қандай ҳам гўзалдир! Аллоҳ уларни ва Ўзининг йўлида қатл этилган барча мусулмонларни шаҳидлар мақомида қабул қилсин! Уларнинг ичида ҳали ҳаётда бўлганларнинг эса бу йўлдаги қатъиятини зиёда қилиб, чиройли оқибат билан неъматлантирсин!
Бироқ, эй биродарларим, биз бир инсонни яхши амаллари учун маломат қилиб, ёмон амаллари учун мақташ урф бўлган ёлғончи бир замонда яшаяпмиз. Афсуски, бизда, бизнинг раҳбарларимизда ва манҳажимизда қуйидагилардан бошқа нарсаларни кўрмайдиган кишилар учун муносабатимиз шундай…
1. Биз жароҳат етказилган Умматимизни севамиз. Биз унгаёрдам учун қўлимизни узатдик ва унга фақат яхшиликни истаймиз. У тўлиқ ва талофатсиз ҳолда Аллоҳнинг динига қайтишини истаймиз. Биз Аллоҳнинг ёрдамидан сўнг бу Уммат кофирларга қарши жиҳодда бизга ёрдам беришини истаймиз. Шунинг учун биз шариъатда ҳалол бўлган ҳар қандай тариқа ва воситаларни ишга соламиз. Аммо баъзи эътирозчилар, Аллоҳ уларни ҳидоят қилсин, “”Ал-Қоида” манҳажидаги энг катта хатолардан бири, унинг аъзолари ўз карвонини золим режимларга қарши оёққа турган Уммат карвони билан бирлаштирмоқчи бўлганидир” дейишади. Субҳаналлоҳ! Наҳотки бу ёмонлик бўлса! Бу ахир фазилат эмасми?!
2. Биз такфирни шариъатнинг энг муҳим ҳукмларидан деб ҳисоблаймиз. Чунки у Исломни ва унинг аломатларини сақлайди, Ислом ва куфрнинг орасини ажратади ҳамда Исломни куфр билан аралашиб кетишдан сақлайди.
Аммо шу билан бирга биз такфирда ҳаддан ошишликдан сақланамиз ва биздан олдин ўтганлар айтиб кетгандек, бу масалада ўта эҳтиёткор бўлишни таъкидлаймиз.
Бу аҳкомларни биз энг бошланғич шаръий илмларга ҳам эга бўлмаган қайсидир жоҳил кимса бармоқларида ҳисоб-китоб қилганидек, ёки кеча илм йўлига кирган толиби илмнинг такфир аҳкомларини қандай хоҳласа ёки кимга хоҳласа жуда оддий шаклда худди елкадан кесгандек қилиб татбиқ қилгани каби арифметик ҳисоб-китобларга тўғрилашни жоиз деб билмаймиз. Бунда биз уламолар тайин қилган шариъат қоидаларига мурожаат қиламиз…
Такфир борасида биз шу қоидаларга ва эҳтиёткорликка амал қилганимиз учун баъзи ғулувга кетганлар бизни муржияликда айблай бошладилар. Худди шу вақтнинг ўзида эса замонамиз муржиялари бизни бошқа томондан ҳаддан ошишликда ва экстремизмда айбламоқдалар. Бу айбловлар учун арзимизни Аллоҳгагина айтамиз.
3. Биз Уммат уламоларининг фазилатларини тан оламиз, уларни севамиз ва ҳурмат қиламиз, уларни бу Умматнинг ҳақиқий раҳбарлари деб ҳисоблаймиз ва Умматни улар атрофида жамланишга чақирамиз. Биз шунингдек бу Умматнинг шараф ва иззати фақат илм аҳлининг жиҳод аҳли билан бирлашиши ва бу икки тоифа ўртасидаги бўлиниш йўқолиши сабабли қайтади деб ҳисоблаймиз. Шунинг учун биз уламолар ҳақида ёмон гапирмасликка ҳаракат қиламиз ва уларга нисбатан шахсиятчиликка ҳам йўл қўймаймиз.
Агар биз бирон бир ёмон “олим”ни фош қилишда шаръий зарурат ва маслаҳа сезсак, у ҳолда биз фақат ўша шахсият ҳақидагина гапириб, одамларга унинг залолатини тушунтириб берамиз, Умматни унга эргашишданогоҳлантирамиз. Шунингдек умматни солиҳ ва ҳақиқий олимларга эргашишга тарғиб қиламиз, аммо мусулмонларни илми тўлиқ бўлмаган кишиларга ва номаълум “интернет шайхлари”га эргашишга тарғиб қилмаймиз.
Аммо таассуфки, ўзларини жиҳодга оид деб билган баъзи кишилар ўз сўзлари ва амаллари билан уламолар ва мужоҳидлар ўртасидаги алоқани сусайтириб, уларнинг муносабатини бузишга хизмат қилмоқдалар.
Бундай одамлар мураккаб илмий масалалар ҳамдазамонамизнинг жиддий муаммолари ҳақида ўзларининг жуда кам илмий заҳираларига (ҳатто жоҳилликларига) қарамасдан қайсарлик билан сўзамоллик қилмоқдалар.
Бундай одамлар ҳақиқатгўйлиги, саботи ва тавҳид йўлидаги қурбонликлари билан танилган солиҳ уламоларни, ўзларининг фикрларига қарши бўлганлиги ёки уларнинг нафслари истаган нарсага рози бўлмаганлари учун ҳеч бир иккиланишсиз маломат ва ҳақоратларга кўмиб ташлайдилар.
Биз кўрамизки, улар бундай уламолар ҳақида хунук ва ахлоқсиз муомалада гапирадилар, бу билан эса фақат ўзларининг қалбларидаги касалликни намоён қиладилар холос.
Уларнинг уятсиз ва қўпол тилларидан ҳатто икки маҳбус шайх Абу Қатода Филастиний ва Абу Муҳаммад Мақдисий (мақола ёзилган пайтда иккала шайх ҳам куфр зиндонларида эди), шунингдек бу умматнинг ҳикматли кишиси деб танилган шайх Айман Завоҳирий ҳам омонда қолмади. Аллоҳ бу шайхларни бошқа машҳур уламоларимиз билан бирга муҳофаза қилсин!
4. Биз бутун кучимиз билан мусулмонларнинг ҳаётларини сақлаб қолишга ҳаракат қиламиз ва ноҳақ тўкилган ҳар бир қатра қон учун чуқур қайғуриш билан ташвиш чекамиз. Ахир биз ўз уйларимизни зулмланган мусулмонларнинг ҳолатидан ғазабланганимиз ва уларнинг динини, номусини, ҳаётини ва молини ҳимоя қилиш учунгина тарк этган эдик. Ишончимиз комилки, очиқ кундаги нурафшон қуёшдек равшан ва рад қилиб бўлмайдиган далиллар бўлмагунча мусулмоннинг қони буткул ҳаромдир. Биз бор кучимиз билан мусулмоннинг қонини заиф далил ва хулосалар билан ҳалол қилишдан, татаррус (душман мусулмонларни тирик қалқон сифатида ишлатганда уларга қараб отишни уламоларимиз жоиз деган вазият) масаласини кенгайтириб, қоидаларга риоя қилмасдан суистеъмол қилишдан, ишончли уламоларнинг китобларида (бу китобларнинг ичида менинг суюкли устозим Абу Яҳё Либийнинг “Замонавий жиҳодда татаррус масаласи” китоби ҳам бор) зикр қилинган сариҳ далиллар ва шаръий ҳужжатларга асосланмаган − тўқиб чиқарилган айбловлар асосида мусулмонларнинг қонини тўкишдан одамларни қаттиқ огоҳлантирамиз. Шунингдек биз, мусулмонларнинг бир тўдаси қайсидир жиҳодий гуруҳдан ажралиб чиққан бўлса, уларга қарши жанг қилишлик жоиз деб билмаймиз ва уларни умматга қарши чиқаётган қўзғолончилар деб ҳисобламаймиз.
5. Шу билан бирга, Умматимизнинг ҳозирги қийин ҳолатини албатта эътиборга олмоғимиз лозим деб ҳисоблаймиз. Биз Уммат ҳаётида исломий бошқарув йўқотилганидан кейинги охирги ўн йилларда содир бўлган зулмлар ва макрларни назардан соқит қилишимиз тўғри бўлмайди. Буларга биз муртад ва золим ҳокимларнинг Умматни адолатсиз бошқариб, қаттиқ сиқувга олишлари, олийҳиммат исломий таълимотнинг муқобилида келажак авлодни ёлғон эътиқодлар билан вояга етказиш учун мактаблардаги ёш онгларга дунёвий мафкурани мажбуран киритиш орқали Умматни ғаразли равишда ўз динидан айириш каби маккор сиёсатларни мисол қилишимиз мумкин.
Шунингдек, Умматимизни тўқиб чиқарилган қонунларга итоат қилишга қурол кучи билан мажбурлаш, даъватчи ва уламоларнинг сиқувга олиниши, уларга ҳақиқатни очиқ гапиришни таъқиқлаш, мусулмон халқларга шариъат ҳукмларини асл кўринишида етказишдан тўсиш ва бошқа мисолларни келтиришимиз мумкин.
Бу мусибатларнинг барчаси жамланиб, жамиятимизда жаҳолат тарқалишига ва мусулмонлар онгида кўплаб шаръий аҳкомларнинг йўқолишига олиб келди.
Бу вазият, Умматимиз ўз динига қайтишини умид қилган ҳолда, бизни мусулмонларга нисбатан юмшоқроқ ва раҳмдилроқ бўлишга, уларнинг узрларини қабул қилишда бағрикенгроқ бўлишга мажбур қилади. Шунда биз улар билан биргаликда Аллоҳга даъватимизда олға қадамлар боса оламиз.
Бироқ биз бугун ислом ва имонга асосланган муносабатларни чегаралаб, жуда тор доирага киритиб қўяётганларни кўряпмиз. Улар ўз Умматига жуда баланддан, камситиш ва адоват ҳислари биланмурожаат қилмоқдалар. Уларнинг зоҳирдаги ишлари Умматнинг устига айбловлар билан ёпирилиш учун мусулмонларнинг қачон хато қилишини кутиб турганга ўхшайди.
Улар шунингдек мужоҳидларни Умматга нисбатан раҳмдил ва ҳамдард бўлишга чорлайдиган ҳар бир кишини маломат қиладилар. Уларнинг ичида ҳатто баъзилари ҳайрон бўлган ҳолда қуйидаги гапларни таъкидлаётганларини ҳам эшитасиз:
“Биз унга қайтишимиз лозим бўлган уммат қанақа уммат ўзи? Саудий ислом умматими? Ёки ихвоний ислом умматими? Ёки сарурийлар исломи умматими? Ҳайронсан, улардан биронтаси умматга мурожаат қилишга тарғиб қилганда… Ундан сўраш керак, у қайси умматга мурожаат қилишга чақиряпти? Ихвонийларгами, салафийларгами, жомийларгами, суфийларгами, Ал-Қоидагами? Кимга? Биз мурожаат қилишимиз керак бўлган уммат ким ўзи?!..” Аллоҳ бизга етарлидир ва У бизга қандай ҳам яхши вакил! У бизни бунга ўхшаш муҳокама қилишдан сақласин!
6. Биз Умматимиз ўз диққатини энг асосий масала ва муаммолар атрофида жамлаши учун ҳаракат қилмоғимиз керак. Буларнинг энг муҳимларидан бири илоннинг боши бўлган Амриқо ва унинг боқимандаси бўлмиш Исроилгақарши уруш ҳамда мусулмонлар ерларини ва муқаддасотларини озод қилиш учун жиҳод қилишдир.
Биз, Амриқо таъсирининг йўқолиши − Аллоҳнинг изни билан − мусулмон ерларида Аллоҳнинг қонунидан бошқа қонунларни юритаётган ва Ғарб томонидан қўллаб-қувватланаётган муртад режимларнинг қулашига олиб келади деб ҳисоблаймиз.
Шунингдек Амриқо таъсирининг йўқолиши мусулмонларни турли миллатларга бўлиб ташланишдан ва сунъий чегаралардан озод бўлишга олиб келади ҳамда уларнинг ягона исломий бошқарув ва Халифалик остида бирлашишига олиб келади. Шунинг учун биз мужоҳидларни иккинчи даражали масалалар атрофига ўз диққатини жамлайдиган ва асосий мақсаддан чалғитадиган ҳар қандай қадамлардан огоҳ бўлишга чақирамиз.
Биз ҳаммани мужоҳидларнинг раҳбарлари тузиб чиққан режа асосида курашишда давом этишга чақирамиз. Улар ўзларининг узун ҳаётий йўллари ва тажрибалари орқали, бу динга фойда келтирадиган нарсалар хусусида чуқур мулоҳаза қилган ҳолда бу асосий мақсадларга қарор қабул қилганлар. Бу мақсадлар устида қарор қабул қилган мужоҳидларнинг раҳбарлари бошида шайх Усома ибн Ладен туради, Аллоҳ уни ўз раҳматига олсин!
Шунинг учун, Аллоҳнинг ёрдами билан йўлимизни охирига етказиб, ҳадафимизга етгунга қадар, улар бизга маслаҳа ва мафсадани ҳисоб-китоб қилган ҳолда − суннат, сийрат ва улкан жиҳодий тажрибалар асосида чизиб берган чизиқдан оғишмай юришни давом эттирмоғимиз лозим.
7. Биз Аллоҳга даъват ва Аллоҳ йўлидаги жиҳодни биз бир-биридан ажратиб бўлмайдиган икки эгизакка ўхшайди деб ҳисоблаймиз. Бу иккиси ибодатнинг буюк шакллари бўлиб, уларнинг ҳар бири ўз фазилатларига, аҳкомларига ва асосларига эга. Бу икки ибодат тури ўзаро қарама-қарши эмас, балки улар мутаносиб бўлиб, бир-бирини тўлдиради ва уларнинг иккиси ҳам тавҳид атрофида айланади. Шунинг учун бизнинг даъватимиз “Лаа илаҳа иллаллоҳ”га бўлган даъватдир ва бизнинг жиҳодимиз “Лаа илаҳа иллаллоҳ”нинг ҳимояси учун бўлган жиҳоддир. Ишончимиз комилки, биз бир вақтнинг ўзида ҳам мужоҳид ва ҳам Ислом даъватчиларимиз. Бу биз учун буюк шараф! Биз шунингдек ҳисоблаймизки, Уммат бўйнидан жаҳолат тузумларининг занжирини олиб ташлашга қаратилган ҳар қандай ҳаракат бу икки ибодат турини бажармасдан туриб, шу билан бирга шариъатдаги барча фарз амалларни бажармасдан туриб, шунингдек бу асослардан ҳар бирининг аҳкомларига риоя қилмасдан ва фиқҳ китобларида бирма-бир ҳамда босқичма-босқич баён қилинганидек амал қилмасдан туриб муваффақиятга эриша олмайди. Биз шаръий қоидаларга асосланган даъватнинг қадрини ерга уриб, жиҳод ва даъватни бир-бирига зид деб ҳисоблайдиганларнинг фикрларига қўшилмаймиз.
8. Биз мужоҳидларнинг шаръий сиёсатни тушунишлари ўта муҳимлигига аминмиз.
Биз жиҳодий ҳаракатлар доимий равишда турли миллатлар, турли мамлакат ва халқлар билан ўзаро муносабатда бўлишга мажбур бўладиган турли вазиятларни кўп кузатганмиз. Улар турли-туман шакл ва кўринишлардаги ҳолатлар, ҳодисалар ва вазиятларга шариъат доирасида мослаша олишлари керак.
Шунинг учун мужоҳидлар, уларнинг амирлари ва уларнинг ичидаги илм талабидаги биродарлар ўз даражаларига, масъулиятига ва фаолият доирасига муносиб равишда шаръий сиёсат илмларини, афзалликни аниқлашга алоқадор илмларни, шунингдек нима фойда (маслаҳа), нима зарар (мафсада) эканини аниқлашга ёрдам берадиган илмларни эгаллашлари вожиб деб ҳисоблаймиз.
Шунингдек, жиҳод фиқҳининг асосий қисми ҳам нима фойда келтириши-ю, нима зарарни кетказишини ўргатадиган ва тушунтирадиган илмлардан иборат.
Жиҳод билан боғлиқ бўлган ҳар қандай жамоатлар фиқҳнинг бу муҳим мавзусини ўрганмаса ва унинг аҳкомларини билмаса, ҳарбий инқирозга юз тутиши эҳтимоли жуда каттадир ва бундай жамоатлар гарчи баъзи маҳаллий муваффақиятларга эришган бўлсада, жиҳоднинг буюк мақсадларига эриша олмайдилар.
Баъзи жиҳодий ҳаракатлар озгина муваффақиятга эришишлари билан жамоат даражасидан давлат даражасига ўтишга киришиб кетадилар, ҳатто бу ҳаракатнинг аъзолари етарли даражада тайёрланган бўлмаса ҳам, ҳатто уларнинг илмлари ва дунёқарашлари чекланган бўлса ҳам ва улар жамиятнинг турли қатламларидаги кишилар билан тўғри муносабатда бўла олмасалар ҳам; Улар ҳатто турли мамлакатларнинг сиёсий услублари ҳақида тушунчага эга эмаслар, душманларини йўқотиб, ҳақиқий дўстлари ва ҳаммаслаклари сонини кўпайтиришни билмайдилар; Улар ҳатто шаръий сиёсат фақат шариъат асослари бўйлаб мустақил ҳаракат қилиш эмас, балки уларнинг у ёки бу ҳаракатлари фойда келтирадими, ёки у қандай зарар келтириши мумкинлигини обдон кўриб чиқиш ва ҳисобга олиш эканига ақллари етмаса ҳам; Ҳатто улар икки яхшилик ва икки ёмонликдан бирини танлашни билмасалар ҳам…
Агар мужоҳидлар юқорида санаб ўтилганларнинг барчасини ўрганмасалар, у ҳолда улар ўзлари эришган барча нарсалар ва ҳаракатларини йўққа чиқарувчи ҳалокатли сиёсий хатоларни содир қилишга маҳкумдирлар. Улар бу нодонликлари билан ўз ҳаракатларини режа ва уринишлари билан биргаликда йўқ қилишда душманга ёрдам берадилар.
Аммо афсуски, баъзилар дин манфаатини ҳимоя қилиш учун шаръий сиёсатнинг татбиқи ва бу дин асосидаги ён беришлар ўртасидаги фарқни тушунмайдилар.
Баъзи бирлар эса диннинг бу буюк масаласида жоҳил бўлганлари учун “мужоҳидлар дунё халқларини ўзларига қарши бирлаштириш учун ҳар қандай ишни қилишлари ва ҳар қандай сўзни сўзлашлари лозим” деб ҳисоблайдилар ва шу тариқа ўз душманларини кўпайтириб, уларга хайрихоҳ ёки бетараф бўлганларни камайтирадилар.
Улар ўйлайдиларки, мужоҳидлар одамлар билан фақат жамиятнинг чегараланган қисмигина тушунадиган тилда ва одамларни ўзларидан масофалантирадиган ахлоқ билан гаплашишлари лозим. Бу эса ўз-ўзидан Умматни улардан ажратиб қўяди. (Таржимондан: Баъзи жиҳодий жамоатларни кўрдикки, уларнинг аъзолари оддий халқни ўзларидан ажаблантириш учун уларга гапирганда нотаниш ва баландпарвоз алфозларни ишлатадилар. Шунингдек улар бозорлар ва кўчаларда юрганда халқ бизнинг шавкатимизни кўрсин ва қўрқсин деб енгларини шимариб, кибр билан юрадилар). Улар, ўзларининг ақидалари мустаҳкамлигига ва манҳажлари софлигига ўзларини бу тарзда тутишлари далил бўлади деб хомтама бўладилар. Аммо бу кишилар тушунмайдиларки, бу фақат уларнинг илмлари чала эканига, тушунчалари заиф эканига ва Росулуллоҳ ﷺ олиб келган ҳаниф диндан, соф тавҳиддан узоқ эканликларига далолат қилади. Улар фақат ўзларидан олдин ўтган − Аллоҳ фарз қилмаган, балки ўзлари тўқиб чиқарган машаққат ва оғирликларни бўйинларига юклаб олганларнинг йўлини давом эттиряптилар холос. Оқибатда эса улар бу юкни таший олмайдилар ва бу уларнинг инқирозига ва ҳалокатига сабаб бўлади. Аллоҳ бизни бунга ўхшаш ҳалокатли йўлларнинг балосидан сақласин!
9. Биз мужоҳидларнинг эътиборини турли ихтилофлар ва тортишувлар содир бўлганда хулқ-атвор ва одоб меъёрларни сақлашнинг муҳимлигига қаратамиз. Мужоҳидлар бу масалани ҳаммадан кўра яхшироқ тушунишлари лозим, чунки улар ўзларидан рози бўлмаганларнинг зиддиятларига ҳаммадан кўра кўпроқ дуч келадилар. Мужоҳидлар яхши тушунишлари керак-ки, уларга ҳамфикр бўлмаганларнинг ҳаммаси бир хил эмас, балки улар турли даражаларга бўлинадилар. Бундай одамлар билан ўзаро муносабатда бўлганда буни ҳисобга олишни билиш керак.
Мужоҳидлар шунингдек билишлари керак-ки, мўъмин киши тортишувлар вақтида ўзини адолатли тутиши керак. Шунингдек у Аллоҳ ҳузурида гувоҳлик берганда ҳам, ҳатто бу ўзига, болаларига ва яқинларига қарши бўлса ҳам адолат билан гувоҳлик бериши керак. Бир ҳақиқатни билиш керак-ки, мўъмин киши ўзини нолойиқ тутиб, ҳақоратли сўзларни сўзлайдиган киши эмас, балки олий хулққа соҳиб бўлган кишидир.
Мўъминнинг рақиби ҳатто кофир ёки муртад бўлса ҳам унга нисбатан ҳаддидан ошиб, чегарадан чиқмайди, ноқонуний иш тутмайди. Шунингдек шунга амин бўлиш керак-ки, ихтилоф ва тортишувларда ҳақиқий тош босадиган нарса бировнинг устидан кулиш ва бирон шахсни бадном қилиш эмас, балки шаръий кўрсатмалар ва далиллардир.
10. Биз таъкидлаймизки, мужоҳидлар ислом аҳкомларига бошқа одамлардан кўра кўпроқ риоя қилишлари лозим. Одамлар шариъат байроғини кўтариб юрганлар шариъатни ўрнатишда эътиборсиз экан деб ўйламасликлари учун ва қачонки шаръий ҳукмлар уларнинг фикрларига ва истакларига қарши бўлганда улар инкор қиладилар ва ўзларини оқлашга ҳаракат қиладилар деб ўйламасликлари учун мужоҳидлар Аллоҳнинг қонуни олдида катта ва кичик, кучли ва заифнинг тенглигини кўрсатиб, одамларга намуна бўлиб хизмат қилмоқлари керак. Йўқ, бу нарсаларга эътиборсизлик мужоҳидларга умуман ярашмайди.
Аммо минг афсуслар бўлсинки, жанг майдонларидаги баъзи гуруҳлар ўзлари ва бошқа мужоҳидлар ўртасида бўладиган шаръий маҳкамаларга доимий равишда чақириладилар, лекин улар давомли равишда маҳкамадан бош тортиб, ўргимчакнинг уясидан ҳам заиф бўлган “далил ва ҳужжатлар”ни келтириб, ўзларини оқламоқчи бўладилар. Аллоҳдан бу гуруҳларни ҳаққа қайтаришини сўраймиз!
11. Биз шундай эътиқоддамизки, шўро-машвара ўзгармас қоидаси ислом тузумидаги Аллоҳнинг шариъатига асосланган энг муҳим қисм ҳисобланади ва лозим сифатларга эга бўлган Амирни тайинлаш Умматнинг, хусусан уммат номидан куч-қудрат, мулк ва қарорлар қабул қилишга соҳиб бўлган кишилар, яъни “аҳлул-ҳалл вал-ъақд”нинг ҳаққидир. Шунинг учун биз шаръий матнларда шўрони ўрнатишга улкан эътибор ажратилган ва “ким мусулмонларнинг шўроси билан машвара қилмай туриб бирон бир кишига байъат берса” (5) унга шиддатли ваъийдлар берилган бир вақтда бу ҳуқуқни “аҳлул-ҳалл вал-ъақд”дан тортиб олинишига йўл қўймаймиз.
Биз ҳисоблаймизки, бизнинг жиҳодимиз мусулмонларни Аллоҳнинг Китоби билан бошқарадиган амирни ихтиёр қилишга қўймаётганларнинг тўсиқларини йўқотишга қаратилган. Шунингдек биз бу Умматни қилич билан бошқариш учун эмас, балки бу соф шариъат бизни ва бутун Умматни бошқариши учун жанг қиляпмиз.
Шунинг учун биз мужоҳидлар гуруҳларидан кўпроқ шўро-машваралар ташкил қилишни ва бу масалани тўлиқ ўрганиб чиқмасдан, шунингдек мужоҳидларнинг бошқа жамоатлари, қурбонлик беришда ўзларидан пешқадам бўлганлар, солиҳ олимлар, ихлослихатиблар ва мусулмон халқларнинг солиҳ намояндалари билан маслаҳатлашмасдан туриб иморатлар ва давлатлар эълон қилишга шошилмасликни маслаҳат берамиз.
Шунингдек биз мужоҳидларни ўз биродарларига нисбатан тавозуъли бўлишга ва Уммат бирлиги ҳамда сафларнинг ягоналиги учун ўз мавқифларини бўшатиб беришга тайёр бўлишга насиҳат қиламиз.
12. Биз давлат ва иморатлар эълон қилишда, унга лозим бўлган дунёвий сабаб ва омиллар ҳосил қилинмагунча, шошилмаслик керак деб ҳисоблаймиз. Чунки шариъат фақат нарсаларнинг аталиши ҳамда режалар асосида эмас, балки реал воқеликка асосланиб ечим таклиф қилади ва қарор чиқаради.
Етарли куч ва минтақа устидан тўлиқ ҳукмронликка эга бўлмай туриб, гуруҳлар ва ташкилотлар шунчаки исмларини ўзгартириб, давлат ва иморатлар эълон қилиб юборишга шошилмаслиги керак.
Такрорланиб турадиган тажрибалар асосида шу нарса исботланганки, дунё куфр режимининг глобал ҳукмронлиги боис, бирор минтақа устидан кучга ва ҳукмронликка эгаликни даъво қилаётган гуруҳлар аслида бу минтақа устидан етарли ҳукмронликка эга эмаслар, чунки улар ўз ерларини ва ўз халқини ҳимоя қилишга қодир эмаслар.
Бунга ўхшаш гуруҳлар ва ташкилотлар миллион-миллион одамларни яшаш учун лозим бўлган воситалар билан таъминлашга қодир эмаслар ва кофирлар улар тарафга ўз қўшинларини йўналтиргандан сўнг уларнинг ҳукмронлиги тез орада инқирозга юз тутади. Ташкилотларни давлат сифатида таништириш тез орада мағлубиятга, одамлар ўртасида пушаймонликнинг тарқалишига, умидларнинг йўқолишига ва ислом давлати ҳақидаги тасаввурларнинг бузилишига олиб келади.
Шунинг учун биз ҳозирги даврда, умуман олганда черики жангларни давом эттириш (6) ва замонидан олдин минтақаларни эгаллашга ҳаракат қилмаслик афзал деб ҳисоблаймиз, балки мусулмонлар юртларини босиб олган кофирларнинг қўшинларига қарши урушга диққатни жалб қилмоқ ва илоннинг боши бўлган Амриқога то йиқилгунига қадар доимий зарбалар бериб, барча саъй-ҳаракатларимизни халқаро куфр тизимини ўта заиф ҳолатга келтиришга қаратмоғимиз лозим. Шунда Амриқо билан бирга бутун халқаро жоҳилий тизимлар қулайди. Ғарб эса хор бўлган ҳолда мусулмонларнинг ерларидан чиқиб кетади.
Бутун Умматни озод қилишнинг, Ислом ва мусулмонлар иззатини қайтаришнинг, пайғамбарлик минҳожи асосидаги кучли Халифаликни ўрнатишнинг ягона йўли шудир.
13. Биз ишонамизки, муайян ҳизблар ва ташкилотларга таассуб қилиш, Аллоҳ улар тўғрисида ҳужжат туширмаган муайян шахсларга, атамаларга ва шиорларга ҳаддан ошиқ боғланиб қолишлик тузалиши қийин бўлган касалликдир. Агар бирон бир гуруҳ бу касаллик билан балоланган бўлса, у ҳолда йиринглаш бутун танани эгаллаб олиши мумкин. Шунинг учун биз биродарларимизни бу ҳалок қилгувчи касалликдан огоҳлантирамиз ва ўзларини буткул Аллоҳга бағишлашларини истаймиз. Биродарларимиз имон асослари ва “Лаа илаҳа иллаллоҳ” асосида бир-бирлари билан алоқа боғлашларига, ҳақиқат қайси тарафда бўлмасин уни ушлашга ва ўз ҳизби, жамоати, ўртоқлари ёки амирларини ҳақда бўлса ҳам, залолатда бўлса ҳам қўллаб-қувватлайдиганлардан бўлмасликка тарғиб қиламиз. Баъзилар ўз шиор ва лафзий рамзларини ҳаддан ортиқ кўп такрорлашларини кўриш бизни ғамгин қилади. Чунки бу эргашувчиларини кўр-кўрона мутаассибликка олиб келади ва биз қўрқамизки, уларнинг “бақия” (боқий, абадий) деган лафзий рамзлари ўзларига сезилмаган ҳолда ақида асосларидан бири бўлиб қолиши мумкин. Ахир биз биламизки, абадийлик (бақо) фақат буюклик ва иззат соҳиби бўлган Роббимизнинг Юзигагина хосдир. Жамоат ва давлатлар эса эртами кечми поёнига етгувчидир.
Биз шунингдек биродарларимизнинг ўз амирларига ҳаддан ортиқ боғланиб қолишларидан хавотирдамиз. Улардан баъзиларининг оғзидан уларнинг қалбларида ўрнашиб қолган ғаройиб тушунчаларни ифода этувчи лафзлар чиққанига гувоҳ бўлдик ва бу бирон бир яхшиликдан дарак эмас. Ҳасбуналлоҳу ва ниъмал-вакийл!
14. Биз ишонамизки, жиҳод буюк шариъат мақсадлари асосида Умматимизнинг барча жамоатларини бирлаштира оладиган, Умматни тавҳид калимасида жамлай оладиган, уни тафриқа ва бўлинишлардан сақлайдиган, иккинчи даражали масалалар устидаги баҳслардан ва жоҳилий кўр-кўрона тақлиднинг барча турларидан халос қила оладиган ягона ибодат туридир. Шунингдек жиҳодгина ҳарбий, диний, ақлий, сиёсий ва ижтимоий йўналишларда Умматга қарши чиқаётган ҳақиқий душманлар тарафга Умматнинг найза-ўқларини йўналтира олади. Шунинг учун биз мужоҳидларни ўзлари билан жиҳод майдонларига уламолар ўртасидаги ихтилофлар ва баҳсларни олиб келишдан сақланишга чақирамиз. Шунингдек уларни мана шу ихтилофлар асосида гуруҳлар тузишдан ёки жиҳодни муайян одамлар гуруҳи билан чеклаб қўйишдан сақланишларини таманно қиламиз. Чунки бу нарсаларнинг барчаси мужоҳидлар сафларининг пароканда бўлишига олиб келади, уларни муҳим ҳадафлардан чалғитиб, жиҳодий жабҳаларга лоқайдлик кўрсатишга ундайди. Бу эса мужоҳидлар кучларининг йўқолиши ва кофир-муртадларнинг кучайишига олиб келади ҳамда буларнинг барчасининг натижаси мусулмонлар қонининг тўкилиши, уларнинг номус ва моллари поймол бўлиши, мадрасалар, масжидлар ва илмий-тадқиқот масканларининг вайрон бўлиши бўлиши мумкин.
15. Аминмизки, гуноҳ бўлмаган ишларда амирларга қулоқ солиш ва итоат қилиш жиҳоднинг таянч ўқидир. Чунки жамоатсиз жиҳод йўқ, қулоқ солиш ва бўйсунишсиз эса жамоат йўқ. Амирларга яхшилик билан бўйинсуниш Аллоҳ ва Унинг Росулига ﷺ итоат ҳисобланади. Бу эса Аллоҳга қурбат ҳосил қилувчи ибодатлардандир. Ҳақиқатда ҳарбий қўшин бир жасаддек бўлмаса муваффақиятга эриша олмайди, у сафларини жипслаштирмасдан туриб душмандан устун бўла олмайди, бу жипслашув эса оғир ва енгил, машаққат ва осонлик вақтларида ҳамма бир амирга қулоқ тутган ҳолдагина бўлади.
Шунинг учун биз аввало ўзимизга, кейин эса бошқа биродарларимизга амирга итоатсизлик қилишдан сақланишни тавсия қиламиз ва мужоҳидга шайтон амирига осий бўлишни чиройли кўрсатишидан, шундан кейин бу осийликда катта фойда ва яхшилик бор деб ўйлаб қолиши мумкинлигидан огоҳлантирамиз. Аммо биз жуда яхши ўзлаштириб олишимиз керакки, мужоҳидларнинг ўз амирларига итоатсизлик қилишида ҳеч қандай фойда йўқ ва исломни бузган ҳолда илсомни олий қилиш мумкин эмас (Амирнинг баъзи буйруқларини қилмасликда фойда бор деб ўйлаган билан, аслида бунинг ортида фойдадан кўра умумий ва хусусий зарарлар жуда кўп).
16. Биз Мулла Муҳаммад Умар Мужоҳидни ўзимизнинг амиримиз, бошимиздаги тожимиз ва кўзларимизнинг қувончи деб биламиз. У “Лаа илаҳа иллаллоҳ”нинг ва муҳожир-мужоҳидларнинг ҳимояси учун ўз давлати ва мамлакатини қурбон қилган вақтида Аллоҳ бизнинг унга нисбатан гумонларимиз ҳақиқат эканини кўрсатди.
У Афғонистон Исломий Иморатидаги ўз биродарлари билан тарих давомидаги энг шиддатли салб урушига қарши чиқдилар. Улар душманга орқа ўгирмадилар ва қочмадилар, балки кофирларни ўз ерларидан ҳайдаб, у ерда шариъатни ўрнатиш учун жиҳодни давом эттирдилар. Бугун эса улар ғалаба остоналарида турибдилар.
Улар бу йўлда собит бўлган одамларнинг энг яхшиларидир. Аллоҳ уларни ғалаба билан неъматлантирсин! Қобулга ғалаба, куч-қудрат ва тўла ҳукмронлик билан кириб боришларини ҳамда Аллоҳнинг мусаффо қонунларини жорий қилишларини насиб қилсин!
Ҳар бир мужоҳид, ҳатто ҳар бир мусулмон Афғонистон Исломий Иморати олдида қарздордир, шунингдек шаръий ва ижтимоий омиллар ҳамда реал ҳолат бу Уммат устидан уларнинг раҳбарлик ҳуқуқи борлигини кўрсатмоқда. Шунинг учун биз барча мусулмонларни уларга қўшилишга, уларга байъат беришга, уларга чин қалбдан яхшиликни исташга ҳамда бошқаларни ҳам сўз ва амал билан уларга хайрихоҳ бўлишга чақирамиз.
Биз мусулмонларнинг бирлигини бузиб, Исломий Иморатнинг манҳажи хусусида шубҳалар тўқиб чиқараётган ва раҳбарлик ҳуқуқини бошқаларга беришга ташвиқ қилаётган одамлардан Аллоҳнинг ҳузурида безор эканлигимизни эълон қиламиз.
Биз уларни хатолардан холи демаймиз, улар баъзи вақтларда хато ҳам қиладиган, баъзида ҳақ ҳам бўладиган одамлардир. Аммо мусулмонлар хато ва гуноҳ содир этганда аввало уларга барча одоб-ахлоқ қоидаларига риоя қилган ҳолда холис насиҳат қилмоқ лозим. Улар ҳақида яхшиликни гумон қилиб, уларнинг сўзлари ва амалларини яхши таъвил қилмоқ мақсадга мувофиқдир. Чунки бу одамлар бу дин учун кўп қурбонликлар бердилар ва уларнинг тарихи бу динга берган улкан фойдалар ва катта қурбонликлар билан тўлиб-тошган. Аллоҳ уларни бу ҳаёти дунёда ва охиратда олий даражаларга чиқарсин!
Шунинг учун яқинда баъзи одамлар Исломий Иморат манҳажидан норозиликларини ифода қилаётганларида ва Мулла Муҳаммад Умарга қилинган байъатни бузиб, унинг ўрнига бошқа амирга байъат беришга ташвиқ қилганларида қалбларимиз кучли оғриққа тўлди.
Дарҳақиқат биз Аллоҳникимиз ва албатта Унинг ҳузурига қайтамиз!
17. Бизнинг фикримиз бўйича, жиҳодий ишга қалбларни тозалаш, хулқ ва муомалани яхшилаш, ниятларни тўғрилаш каби ишлар албатта ҳамроҳ бўлиши керак. Чунки Аллоҳнинг китоби душман билан рўбарў бўлганимизда бизга Аллоҳни кўп эслашга буюради.
Бунинг ҳикмати шундаки, инсон урушнинг қаҳрли шароитларида бўлганда, узилган каллалар, яксон бўлган таналар ичида бўлганда, унинг қалби қота бошлайди ва бу инсонни ҳалок қилувчи жуда кўп маънавий касалликларга олиб келиши мумкин.
Ўз қўшинини тарбияламайдиган ва қалбларини тозалаш устида ишламайдиган ҳар бир жиҳодий ҳаракат дунёю-охиратдаги муваффақиятга элтадиган йўлни охиригача етказиш учун ёқилғи ва заҳирадан қуруқ қолади.
Қалб касалликларини даволаш эса қуйидаги ибодат турлари билан амалга оширилади:
·Аллоҳнинг ҳузурида холис тавба қилиш;
·Аллоҳнинг китобини давомли равишда тиловат қилиш;
·Фарз ва нафл намозларни хушуъ ва хузуъ билан қойим қилиш;
·Аллоҳ йўлида инфоқ-эҳсон қилиш;
·Аллоҳдан жуда кўп мағфират сўраш ва Унга давомли дуо қилиш;
·Фақирларга, биродарларга ва қўшниларга ёрдам қўлини чўзиш;
·Мусулмонлар қалбига хурсандчилик ва қувонч улашиш;
·Ота-онага ҳузур ва сурур ҳосил қилиш билан яхшилик ва итоат қилиш;
·Охиратни тавсифлайдиган, жаннатга шавқ ва жаҳаннамга нафратни оширувчи китобларни ўқиш.
(Аллоҳ бизга жаннатул-Фирдавсни насиб қилсин ва жаҳаннамни биздан машриқни мағрибдан узоқ қилгандек узоқ қилсин! Амин!)
Менинг қадрли мужоҳид биродарларим! Бу – биз сизларга баҳам кўрган рисоламизнинг баъзи қирралари бўлиб, биз уларни жиҳод амирлари ва олимларидан эшитганмиз, шунингдек уларнинг бизга мерос қолдирган асарларидан ўқиб-уққанмиз, ва тушуниб қабул қилганмиз. Бу рисола мазмунининг қисқа такрорини қуйида келтираман:
1. Мусулмонлар билан иттифоқда бўлиш ва Аллоҳнинг ёрдамидан кейин Умматнинг хайрихоҳлигига эришиш учун Умматимизга мурожаат қилганда ўта раҳмдил, тавозуъли ва мулойим бўлмоқ.
2. Ғулувдан эҳтиёт бўлиш ва такфир масалаларига лоқайд ва эътиборсиз муносабатда бўлишдан сақланиш.
3. Уламоларга ҳурмат кўрсатиш ҳамда мужоҳидлар ва олимлар орасидаги тўсиқни олиб ташлаш устида ишлаш.
4. Мусулмоннинг қони ҳаромлигига жиддий ва хос эътибор қаратиш, заиф ҳужжат ва хулосаларга таяниб мусулмоннинг қонини ҳалол қилишдан ўта эҳтиёткор бўлиш.
5. Умматга фойда келтиришга уринган ҳолда, унинг машаққатли ҳолати ҳақида ғам чекиш. Умматга ҳамдард бўлиш ва Аллоҳга даъват қилишда унга мулойим муомалада бўлиш.
6. Мусулмон умматни энг аввали Амриқо ва яҳудийларга қарши уруш бўлган асосий ҳадафлар устида бирлаштириш.
7. Аллоҳга даъватнинг аҳамияти ва у жиҳодий фаолият билан мустаҳкам боғлиқ эканини тушуниш.
8. Мужоҳидлар учун шаръий сиёсатга қаттиқ эътибор беришнинг муҳимлиги.
9. Ихтилофлар вақтида мужоҳидлар ўзини тўғри тутишни билишининг муҳимлиги.
10. Шариъат қонунларига биринчи навбатда мужоҳидларнинг ўзлари амал қилиши ва уни ҳаммаёқда жорий қилишга интилиш.
11. Шўро-машваранинг ўзгармас қонун-қоидаларини мустаҳкам ушлаш ва Умматнинг зарурий шартларга тушадиган ўзига амир ихтиёр қилиш ҳуқуқи поймол қилинишига йўл қўймаслик.
12. Мустаҳкам ҳукмронликни ўрнатиш учун зарурий омиллар, воситалар, сабаблар ва етарли куч-қудрат ҳосил қилинмагунча давлат эълон қилишга шошилмаслик.
13. Ҳизб ва гуруҳларга кўр-кўрона таассуб қилишдан сақланиш ва муайян шахсларга ҳаддан ортиқ тарафкашлик қилишдан эҳтиёт бўлиш.
14. Жиҳод соҳасига олимлар ихтилоф қилган масала ва баҳсларни олиб кирмаслик.
15. Амирларга яхши ишларда итоат қилиш.
16. Толибон мужоҳидларига ёрдам бериш ва уларни қўллаб-қувватлаш учун Афғонистон Исломий Иморати атрофида сўз ва амалда жамланиш.
17. Қалбни тозалашга алоҳида аҳамият бериш.
Бу мужоҳидлар манҳажининг энг асосий хусусиятлари бўлиб, аслида биз уни тўлиқ ҳолатда келтиришни мақсад қилмаган эдик. Шундай экан, бугун кимдир пайдо бўлиб кимларнингдир сўзларига таянган ҳолда бизни аниқ ва равшан манҳажимиздан воз кечишга даъват қилиб, бизнинг қаршимизга янги манҳаж билан чиқмасин. Шунингдек, ҳеч ким бизни беқарор мафкурага эга деб ўйламасин ҳамда бизнинг ва амирларимизнинг манҳажини ўзгарган ёки бузилган дея олмасин.
Йўқ, Аллоҳга қасамки, бу бизнинг олдиндан манҳажимиз асослари бўлиб келган ва у ўзгарган эмас. Аллоҳдан бу йўлда бизни мустаҳкам қилишини сўраймиз.
Биз ўзимизнинг заифлигимизни, чекланганимизни ва камчиликларимизни эътироф қиламиз. Биз шариъатнинг қайсидир қонунларини тушунишда ва уни реал воқеликда татбиқ қилишда хато қилишимиз мумкинлигини биламиз. Аммо бу Аллоҳнинг шариъати нуқсонли эканини англатмайди, балки у мукаммал, етук ҳамда нуқсон ва камчиликлардан ҳолидир. Шунинг учун бизнинг эшикларимиз холис маслаҳат ва насиҳатлар учун очиқдир. Кимда-ким бизнинг хатоларимизни шаръий далиллар билан кўрсатса, биз бундан хурсанд бўламиз холос. Бизда Аллоҳ бергандан бошқа куч ҳам қувват ҳам йўқ.
Хотима ўрнида:
Мен бутун дунёдаги мужоҳид биродарларимни, хусусан “Ал-Қоида”даги биродарларимизни ва Шомдаги мужоҳид биродарларимизни Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг қуйидаги ҳадисини чуқур тафаккур қилишга чақираман:
ليس أحد أصبر على أذى سمعه من الله، إنھم ليدعون له ولدا ويجعلون له ندا وإنه ليعافيھم ويدفع عنھم ويرزقھم ويعطيھم
“Ўзига етадиган азиятга Аллоҳ таолодек сабрли бўлган ҳеч ким йўқ. (Мушриклар) унинг ўғли бор деб даъво қиладилар ва унинг шериги бор дейдилар. Аммо шунга қарамай У уларга офият беради, уларни зарардан дифоъ қилади, уларга ризқ беради ва таомлантиради”. (7) (Бухорий ва Муслим)
Қадрли биродарларим! Охирги вақтларда сизлар қалбларни оғриқдан зирқиратган пешволаримизга нисбатан айтилган нафратли сўзлар, ҳақоратлар ва ёлғон даъволарни эшитдингиз. Аммо мен сиздан буни Аллоҳга ҳавола қилишингизни, Аллоҳ бизга Ўзини намуна қилган сабрга эргашиб, бунга сабр ва оқиллик билан муносабат билдиришингизни, ёмонликни яхшилик билан, адолатсизлик ва зулмни адл билан қарши олишингизни, фитнадан сақланишни ҳеч нарсага тенглаштирмаслигингизни ва ҳақиқатни маҳкам ушлашлигингизни ўтиниб сўрайман… Бу тезда изсиз йўқоладиган кўпик холос!
Шунингдек ўзимни ва сизларни асаларилар каби бўлишга, ёки хурмо дарахтига ўхшашга чақираман. Бизнинг соямиз салқини, бизнинг меваларимиз лаззати, бизнинг кўринишимиз гўзаллиги ва борингки бу дунёда борлигимизнинг барчаси фақат неъмат ва фойда бўлсин! Аллоҳ бизга шундай бўлишимизни насиб қилиб, неъматини ато этсин! Амин!
Пайғамбаримиз Муҳаммадга, унинг оиласига ва асҳобларига Аллоҳнинг салом ва саловотлари ёғилсин!
Изоҳлар:
1) Байҳақий ривояти, Албоний уни “صحيح الجامع الصغ” китобида ҳасан ҳадис санаган. Ҳадис рақами 58701
2) Шайх Албонийнинг “Саҳиҳ ҳадислар силсиласи” китобидан, ҳадис рақами ۸۸۲۲
3) Шайх Албонийнинг “Саҳиҳ ҳадислар силсиласи” китобидан, ҳадис рақами ۶۰۹
4) Бухорийнинг саҳиҳида ривоят қилинган
5) “بَايَعَ امْرَأً مِنْ غَيْر مَشُورَةٍ مِنَ الْمُسْلِمِيَن”
Бу сўз Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳуники бўлиб, ибн Ҳиббоннинг “Саҳиҳ” китобида келган. Бу ривоятнинг ўзбекча мазмундаги тўлиқ матни:
“Менга бир одамнинг: “Агар Умар вафот қилса, мен фалон одамга байъат берар эдим” деган гапи етиб келди. Аммо кимдир мусулмонлар билан маслаҳатлашмасдан туриб кимгадир байъат берса, у ҳолда унга ҳам, у байъат берган кишига ҳам байъат йўқдир…”
6) Ёки уни шайх Айман Завоҳирий ўзининг қимматли китоби “فرسان تحت رایۃ النبي صلى الله عليه وسلم”, “Пайғамбар байроғи остидаги чавандозлар”да зикр қилганидек “العصابات في کل مکان”. Бу бизнинг урушимизни баъзи ғарб тадқиқотчилари “Asymmetric Warfare” (Ассиметрик уруш) деб номлагани сингари.
7) Шайх Албонийнинг “Саҳиҳ ҳадислар силсиласи” китобидан, ҳадис рақами ۸۸۲۶
Содиқлар нашриётида таржима қилинди.
