Фазли ила муттақийлар учун оқибатни хайрли қилган Аллоҳга ҳамду-сано бўлсин! Шериксиз бўлган Аллоҳдан ўзга ҳақ илоҳ йўқлигига ҳамда Муҳаммад соллоллоҳу алайҳи васаллам Аллоҳнинг бандаси ва элчиси эканлигига гувоҳлик бераман!
Пайғамбаримизга ва унинг аҳли-оиласига ҳамда асҳобларига Аллоҳнинг кўпдан кўп салот ва саломлари бўлсин!
Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло бизга ўзининг китобида бир сабабни баён қилди-ки, мана шу сабаб ила кофирлар мусулмонларга қарши жанг қиладилар, азоб-уқубатлар берадилар, дарғазаб бўладилар, зиндонбанд қиладилар ҳамда уларга қарши қўшин тўплайдилар.
Аллоҳ таоло бу сабабни тўғри йўлни танишимиз учун баён қилди. Кофирларнинг ҳийла-найрангларини, феъллларини англаб етишимиз учун ҳам баён қилди.
Одамларни ҳақ йўлдан – ягона Аллоҳга ибодат қилишдан тўсувчи кимсаларнинг ва шу каби фирибгар-кўзбўямачилардан иборат бўлган ярамас кимсаларнинг йўлини билиб олишимиз учун ҳам баён қилди.
Роббул ъаламийн ўз каломида айтди:
“Улар (кофирлар) қўлларидан келса то сизларни динингиздан қайтаргунларича сизлар билан уришаверадилар. Сизлардан ким ўз динидан қайтиб, динсиз ҳолда ўлса, ундай кимсаларнинг қилган амаллари дунёю охиратда беҳуда кетур. Улар дўзах эгаларидир ва унда абадий қолажаклар” (Бақара:217
“Улар (яни, кофирлар) фақат қудрат ва мақтов эгаси бўлган Аллоҳга-осмонлар ва ернинг подшоҳлиги Ўзиники бўлган зотга иймон келтирганлари учунгина уларни (яни, мўминларни) қийноққа солдилар! Аллоҳ барча нарсага гувоҳдир!” (Буруж:8-9)
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бу оятнинг қиссасини баён қилиб берганлар, бу ҳадисни имом Муслим ўз саҳиҳларида келтирганлар.
Баъзилар: “Бу оят хоссатан , мана шу золим подшоҳга доирдир, бошқаларга эмас, бу оятни ҳар-бир замон ва маконга нисбат бериб бўлмайди!”, дейишса, бошқалар эса: “Йўқ модомики куфр ва иймон бўлар экан, бу оят ҳар бир замон ва маконга тегишлидир. Хоссатан, куфр ўзининг ўйида-гумонида ўзини кучли деб турган маҳалда…”
Аллоҳ таоло Лут алайҳиссалом ва қавми ҳақида шундай деб хабар берди:
“Лут (пайғамбар) ўз қавмига: “Шундай бузуқлик қиласизларми? Ахир сизлардан илгари бутун оламлардан бирон кимса бундай қилмаган эди-ку?! (Наҳотки) сизлар хотинларингизни қўйиб, нафсингизни қондириш учун эркакларга борсангиз?! Йўқ, сизлар ҳаддан ошувчи қавмдирсиз”, деганини эсланг! 82. Қавмнинг жавоби эса фақат мана бундан иборат бўлди: “Уларни (яъни Лут ва тобеъларини) қишлоғингиздан чиқариб юборингиз! Чунки улар ҳаддан ортиқ покиза одамлар экан” (Аъроф: 80-82)
Аллоҳ таоло Шуъайб алайҳи-с-салом ва қавми ҳақида ҳам хабар берди:
“Агар сизлардан бир тоифа мен билан юборилган динга иймон келтирувчи бўлиб, бошқа бир тоифа эса иймон келтирмаса, у ҳолда то Аллоҳ ўртамизда Ўз ҳукмини чиқаргунича сабр қилингиз. У ҳукм қилгувчиларнинг яхшироғидир” 88. ( Шунда) унинг қавмидан бўлган мутакаббир кимслар: “Eй Шуъайб, ё сени ва сен билан бирга иймон келтирган кишиларни қишлоғимиздан ҳайдам чиқарамиз, ёки сизлар бизнинг миллатимизга қайтасизлар”, дейишди.
У айтди: “Агар (миллатингизни) ёмон кўрсак ҳам-а?”. (Аъроф:87-88)
Эй биродарим! Аллоҳ тавфиқ берсин! Бу оятларни бир тадаббур қилиб кўринг-а! Куфр йўлини ихтиёр қилганлар ҳақни эшитган чоғда юраклари сиқилди, сабр косаси тўлиб, Аллоҳнинг ҳукмини кутиб туришликка сабрлари дош бермасдан Шуъайб алайҳиссаломга ва Аллоҳ куфр йўлидан чиқариб иймон-исломга ҳидоят қилиб қўйган кишиларга хитоб қилиб: “Ё бу яшаб турган жойларингиздан чиқиб кетасизлар ё бўлмаса иймон-исломдан орқага қайтиб бизнинг йўлимизга эргашасизлар!”-, дейишди.
Аллоҳ таоло Иброҳим алайҳи-с-салом ҳақида ҳам хабар берди:
“Иброҳимни (эсланг) — у ўз қавмига деган эди: «Аллоҳга ибодат қилинглар ва Ундан қўрқинглар! Агар билсаларингиз мана шу сизлар учун яхшироқдир.
Сизлар Аллоҳни қўйиб фақат бутларга ибодат қилмоқдасизлар ва (уларни «илоҳлар » деб) ёлғон тўқимоқдасизлар. Аниқки сизлар Аллоҳни қўйиб ибодат қилаётган нарсалар сизларга ризқу-рўз беришга қодир эмаслар. Бас (шундай экан) сизлар ризқни (ёлғиз) Аллоҳ даргоҳидан истанглар ва Унгагина ибодат қилинглар, Унгагина шукр қилинглар, (зотан) сизлар Унгагина қайтарилурсизлар.
Агар сизлар (мени) ёлғончи қилсангизлар, бас, сизлардан аввалги умматлар ҳам (ўз пайғамбарларини) ёлғончи қилгандирлар. Пайғамбар зиммасида эса фақат (Аллоҳ фармонини бандаларга) очиқ-равшан етказишгина бордир».
Ахир улар даставвал Аллоҳ қандай қилиб (йўқдан) яратишини кўрмадиларми?! Сўнгра (қиёмат кунида эса) У ўша (аввал йўқдан бор қилган нарсаси)ни қайтарур. Албатта бу Аллоҳга осондир.
(Эй Муҳаммад), айтинг: «Ерда айланиб (Аллоҳ) даставвал қандай қилиб яратганини (ва сўнг Ўзи йўқдан бор қилган нарсаларни йўқ қилганини) кўринглар. Сўнгра Аллоҳ (уларни) иккинчи (марта) пайдо қилур. Албатта Аллоҳ барча нарсага қодирдир.
У Ўзи хоҳлаган кимсаларни азоблар ва Ўзи хоҳлаган кишиларга раҳм қилур. (Ёлғиз) Унгагина қайтарилурсизлар.
Сизлар (Аллоҳнинг жазосидан) на ерга ва на осмонга қочиб қутулгувчи эмасдирсизлар. Ва сизлар учун Аллоҳдан ўзга бирон ёрдамчи йўқдир.
Аллоҳнинг оятларини ва Унга рўбарў бўлишни инкор қилган кимсалар улар Менинг марҳаматимдан ноумид (маҳрум) бўлган кимсалардир ва улар учун аламли азоб бордир.
Бас (Иброҳимнинг даъватига) қавмининг жавоби фақат: «Уни ўлдиринглар ёки ёқиб юборинглар», дейишлари бўлди. Сўнг Аллоҳ унга оловдан нажот берди. Албатта бунда иймон келтирадиган қавм учун оят-ибратлар бордир. (Анкабут:16-24)
Солиҳ алайҳиссалом ва қавми ҳақида ҳам хабар берди:
“Касамки, Биз Самуд (қабиласи)га биродарлари Солиҳни пайғамбар қилдик. (У): «Аллоҳга ибодат қилингиз», (деди). Бас баногоҳ улар талашиб-тортишадиган икки гуруҳ бўлиб олдилар.
(Самуд қабиласидаги кофир бўлган гуруҳ Солиҳга: «Агар чин пайғамбар бўлсанг, бизларни қўрқитаётган азобингни келтир-чи», деганларида) у айтди: «Эй қавмим, нега сизлар яхшилик-раҳматдан илгари ёмонлик-азобни шоштирмоқдасиз?! Сизларга раҳм-шафқат қилиниши учун Аллоҳдан мағфират сўрасангизлар бўлмасми?!»
Улар дедилар: «Бизлар (бошимизга тушган очарчилик-қаҳатчилик) сенинг ва сен билан бирга бўлган (мўминларнинг) шумқадамлигидан деб билдик». У айтди: «Сизларнинг (бошингизга тушган) бахтсизлик Аллоҳ ҳузуридандир. Балки сизлар имтиҳон қилинаётган қавмдирсиз».
У шаҳарда (ўзларини) ўнгламай ер юзида бузғунчилик қилиб юрадиган тўққиз нафар кимса бор эди.
Ўшалар Аллоҳ номига қасам ичишиб (бир-бирларига) айтдилар: «Албатта (Солиҳни) ва унинг ахли-тобеъларини тунда ҳалок қилурмиз, сўнгра унинг валий-ҳомийсига: «Бизлар (на Солиҳнинг ва на) унинг ахли-тобеъларининг ҳалокатига гувоҳ бўлган эмасмиз. Албатта бизлар ростгўй кишилардирмиз», деймиз». (Намл:45-49)
Мусо алайҳи-с-салом ва Бани Исроил ҳақида ҳам хабар берди:
“(Фиръавннинг сўзларидан даҳшатга тушиб кетганларида,) Мусо қавмига деди: «Аллоҳдан мадад тилаб, сабр-тоқат қилингиз! Бу ер шак-шубҳасиз Аллоҳникидир. Уни Ўзи хоҳлаган бандаларига мерос қилиб берур. Оқибат-натижа эса тақводорларники (Аллоҳдан қўрққанларники) бўлур».
Улар айтдилар: «Сен бизга (пайғамбар бўлиб) келишингдан илгари ҳам (яъни ўшанда ҳам Фиръавн ўғилларимизни ўлдириб, аёлларимизни тирик қолдириб, зулм қилган эди), сен келганингдан кейин ҳам озор кўрдик». У (Мусо) деди: «Шояд Парвардигорингиз душманларингизни ҳалок этиб, сизларни бу ерга халифа қилса ва қандай амаллар қилишингизни кўрса». (Аъроф:128-129)
Барча халқлар ичида хайирлиси бўлган ва пайғамбарларнинг охири бўлган Муҳаммад саллоллоҳу алйҳи васллам ҳақида ҳам хабар берди:
“(Эй Муҳаммад), кофирлар сизни ҳибс қилиш ё ўлдириш, ёки (Маккадан) чиқариб юбориш учун сизга макр қилган пайтларини эсланг! Улар макр қилурлар, Аллоҳ ҳам «макр» қилур. Аллоҳ макр қилувчиларнинг яхшисидир“. (Анфол:30)
“Яҳудий ва насронийлар уларнинг динига кирмагунингизча ҳаргиз сиздан рози бўлмайдилар. Айтинг: «Аллоҳнинг йўлигина ҳақиқий йўлдир». Қасамки, агар сизга қелган ҳақиқий билимдан кейин уларнинг нафс-ҳаволарига эргашсангиз, Аллоҳ тарафидан сизга на бир дўст ва на бир ёрдам бергувчи бўлмайди”. (Бақара:120)
Муҳаммад саллоллоҳу алйҳи васалламнинг асҳоблари ва уларга яхшилик билан эргашганлар ҳақида ҳам хабар берди:
“Аҳли китобларнинг кўпчилиги сизларни, иймонли бўлганингиздан кейин (яъни ҳозир), уларнинг ўзларига ҳам ҳақиқат очиқ равшан бўлганидан кейин ҳасад қилганлари сабабли куфрга қайтаришни истайди. Бас, Аллоҳнинг фармони келгунича уларни афв қилинг ва кечиринг. Албатта, Аллоҳ ҳар нарсага қодирдир”. (Бақара:109)
Эй муваҳҳид дўстим! Мана сизга кофирларнинг мусулмонлар билан бирга тинчлик-омонликда яшашликка ҳеч қачон рози бўлмаслиги ойдинлашди. Агар бирор кимса ўзининг хулқи, ақли, фазилати билан кофирларнинг ҳийла-найранглари-ю зулму-ситамларидан омонда бўлганда, аввало Аллоҳнинг пайғамбарлари омонда бўларди. Чунки, улар одамларнинг ичида энг гўзал хулқлисидирлар, одамлар ичидан сараланиб олинганларидир. Улар қайси йўлдан юриш кераклигини жуда яхши англаганлар. Улар бадхулқ бўлмаганлар. Улар лағв ва ҳар хил бўлмағур ишлар билан машғул бўлмаганлар. Ҳақиқат шуки, ботил аҳллари ғурур, ҳасад, фужурларни шайтон лаънатуллоҳи алайҳдан иқтибос қилиб олганлар.
“У (яна шундай) деди: «Менга хабар бергин-чи, мана шу кимсани мендан улуғ-устун қилдингми? Қасамки, агар Сен мени Қиёмат кунигача (тирик) қолдирсанг, албатта, мен унинг зурриётини қириб юборурман, яъни, ҳақ йўлдан оздириб, ҳалокат йўлларига буриб юборурман, магар озгиналаригина (ҳақ йўлда) қолурлар». (Исро:62)
Шайтон ва унинг ёрдамчилари жанг учоғига лашкарларини юборади. Ва бу билан улар мусулмонларни башар ақли тасаввур қилмаган азоблар билан азоблаб йўқ қилиб ташлашни мақсад қиладилар.
Ҳаббоб ибни Арат розиёллоҳу анҳудан ривоят.
“ Росулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васаллам Каъба сояси остида кийимларига ўралиб, суяниб ётганларида, биз шикоят қилиб: “ Бизга нусрат сўраб дуо қилмайсизми?”, дедик. ?унда Росулуллоҳ саллоллоҳу алйҳи васаллам:
“Сизлардан олдинги умматларни ушлаб, эрда чуқур қазиб, унга ташлаб, кейин арра келтирилиб, уларнинг бошига тортиб юбориларди ва у иккига бўлиниб кетарди. Ҳамда темир тароқ билан таралганида суягигача этиб қоларди. Мана шу азоблар уларни диндан тўсиб қўймас эди. Аллоҳ таоло бу ишни шу даражада камолотга этказадики, бир отлиқ киши Санъо шаҳридан Хазрамавтгача хавсиз юраверади. Бунда фақат Аллоҳдан ва қўйларини бўри эб кетишидан қўрқади. Лекин сизлар шошқолоқлик қилаяпсизлар” , деб айтдилар. Бухорий ривояти
Ё Аллоҳ! Бу тавҳид душманларининг қалби ҳам одамзотнинг қалбими ё тошдан бўлган қалбларми?!
Ибни Исҳоқ шундай дейди: “Маккадаги барча қабилалар у ерда бўлган мусулмонларга қарши оёққа турдилар. Улар мусулмонларни зиндонбанд қилар, Макка саҳроларида иссиқлик ҳарорати қаттиқлашганда сувсизлик, очлик, зарбалар билан қийноққа солар эдилар. Ўзлари заиф деб билганларини диндан қайтаришга ҳаракат қилар эдилар. Уларнинг ичида ўзига етган бало-мусибатларнинг оғирлигидан қаттиқ қийналганлари бор эди, диндан қайтишлиги учун осиб қўйилганлари ҳам бор эди. Уларни Аллоҳ сақлади.
Абу Бакр розиёллоҳу анҳу қулликдан озод қилган Бани Журҳ қабиласидан бўлган Робаҳ ўғли Билол – Унинг қалби тоза-покиза Исломга эса содиқ эди.
Умайя ибни Халаф кун қизиган маҳал Билол розиаллоҳу анҳуни олиб чиқди. Сўнгра катта харсанг тош олиб келтириб кўксига бостириб қўйди-да: “Аллоҳга қасамки, ё сен шу ҳолатингда ўласан ёки Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам олиб келган йўлдан юз ўгириб Лот ва Уззога ибодат қиласан!” , деб айтарди. Билол розиаллоҳу анҳу шу ҳолатда ётар экан, мудом “Аҳад, Аҳад” дер эди. Ла ҳавла ва ла қуввата илла биллаҳ!
Кофирларнинг қалбларидан юзага чиқиб келаётган адоватлар, мана шу ваҳшиёна ҳаракатлар, ҳозирги кунимизга қадар давом этиб келмоқда. Улар ҳозирда Ягона Аллоҳга ибодат қилган ва жиҳодни қойим қилаётган муваҳҳидларни қувғин қилмоқда, асирга олмоқда, таҳдид солмоқда, уларни ушлаб берганларга катта мукофотлар ваъда бермоқда, уларни қатл қилмоқдалар. Буларнинг барчасининг сабаби фақатгина Ҳамид ва Азиз бўлган Аллоҳга ибодат қилиб, Муҳаммад соллоллоҳу алайҳи васалламга эргашганлигидир. Ҳамда Аллоҳдан ўзгаларга ибодат қилмай, уларнинг низомларини, куфр бўлган конституцияларини инкор қилганлигидир.
“Улар (яни, кофирлар) фақат қудрат ва мақтов эгаси бўлган Аллоҳга-осмонлар ва ернинг подшоҳлиги Ўзиники бўлган зотга иймон келтирганлари учунгина уларни (яни, мўминларни) қийноққа солдилар! Аллоҳ барча нарсага гувоҳдир!” (Буруж:8-9)
Хайирли оқибат эса муттақийларникидир!
“Аллоҳ мўмин, мўминаларга остидан дарёлар оқиб турадиган, улар абадий қоладиган жаннатлар ва жаннат боғларидаги покиза масканларни ваъда қилди. Аллоҳнинг розилиги эса ҳамма нарсадан улуғроқдир. Мана шу Ҳақиқий буюк бахтдир”.
(Тавба:72)
Пайғамбаримизга ва аҳли оиласига ҳамда асҳобларига ва уларга яхшилик билан эргашганларга Аллоҳнинг кўпдан-кўп салот ва саломлари бўлсин!
Таржимон: Салоҳиддин Мужоҳид
