Савол: Исломда жиҳод бор, у инсониятга зарар эмасми?
Жавоб: 1. Жиҳоднинг мақсадларидан бири даъват йўлидаги тиконларни тозалашдир. Чунки куфрий ҳукуматлар Ислом тарқалишини, одамлар уни қабул қилишини хоҳламайди. Шунинг учун ислом даъватининг олдини олади. Жиҳод у ҳукуматларни синдириб даъват йўлини очиб беради.
2. Гангрена мисоли: Бир қўли гангрена бўлган бемор киши доктор олдига борди. Доктор текшириб гангреналигини аниқлагач зудлик билан уни кесишга буюради. Кесилмаса бошқа аъзоларга ҳам ўтиб инсон ҳалок бўлади. Бемор тирик қолиш учун операцияга рози бўлади. Доктор агар қўлга ачиниб уни кесмаса беморнинг ўлимига сабаб бўлади. Шунинг учун у дарҳол операция қилиб қўлни кесади ва бемор ҳаётини сақлаб қолади. Бемор меҳрибон доктордан миннатдор бўлиб, уни яхши кўради.
Бемор бу жамиятдир. Гангрена бўлган аъзо ислом душманларидир. Меҳрибон доктор мужоҳидлардир. Агар улар ислом душманларини дарҳол йўқ қилмасалар куфр марази жамиятнинг бошқа аъзоларига ўтиб кетиб бутун жамият ҳалок бўлади. Мужоҳидлар жамиятни қутқарганлиги учун уларга раҳмат айтиб, яхши кўриш керак.
3. Жиҳод ақлдаги занжирларни кесувчи қиличдир. Ҳар инсон ислом фитратида туғилади, яъни ҳақни таниб қабул қилиш истеъдодига эга бўлади. Агар ўз ҳолига қўйилса у албатта, ҳақни топади. Лекин у туғилган кунданоқ ота-она, қўни-қўшни, дўстлар, жоҳилият урф-одатлари, куфрий қонун ва низомлар каби фитратни тўсувчилар ишга тушади. Улар инсоннинг фитрий истеъдодини ўтмаслаштириб йўқотишга ҳаракат қилади. Улар инсоннинг фитрат ва ақлини ҳақдан тўсувчи занжирлардир. Жиҳод қиличи бу занжирларни кесиб ақлни озод қилади ва фитратни ташқи таъсир кўрсатувчилардан холий қилади. Натижада инсонлар соғлом ақл ва аслий фитрати билан ҳақ ва ботил ҳақида ўйлаб кўриш имконига эга бўлади.
4. Ҳар ҳукумат ва давлат ўзини ҳимоя қилиш, ҳудудини кенгайтириш каби маълум мақсадлар учун уруш қилади. Уруш сиёсий услублардан биридир. Исломдаги урушга жиҳод дейилади.
5. Тарихда ўтган барча давлат ва низомларни ҳудудини кенгайтириш, риёсат ҳосил қилиш, ўз миллат ё қовмини бошқалардан устун қилиш, бошқаларнинг бойликларини талон-тарож қилиш, фаҳш ва фасодни дунёга ёйиш каби ифлос мақсадлар билан уруш қилиб миллионлаб одамларнинг қонини тўкканлар. Ислом буюрган жиҳоддан мақсад ҳақни – Аллоҳнинг қонунини олий қилиш, даъват йўлидаги тўсиқларни кетказиш, заиф бечораларга ёрдам бериш, ўз ҳудудларини мудофаа қилиш ва Аллоҳнинг йўлида ўлдирилиб шаҳид бўлишдан иборат.
Ҳозирги кунда ҳам ғарб қилаётган урушларнинг ҳаммаси моддий-сиёсий манфаатга асослангандир. Жиҳодга қарасак бунинг аксидир. Чунки ниҳоятда бой ва мансабдор одамлар Аллоҳ йўлида жанг қилиш учун ўзларининг бу бойликларини, мансабларини, оила, қариндош-уруғ, дўстларини ва ватанларини ташлаб Афғонистон тоғларига, Чеченистон ўрмонларига ҳижрат қилмоқда. Жиҳод покиза ниятларга асосланган буюк ибодатдир.
Зайнулобидин
