Оламлар Роббиси бўлган Аллоҳга ҳамдлар бўлсин. Унга ҳамдлар айтамиз ва Ундан ёрдам ва мағфират сўраймиз. Нафсимизнинг шумлигидан ва амалларимизнинг ёмонлигидан Аллоҳдан паноҳ сўраймиз. Аллоҳ ҳидоятлаган кишини адаштиргувчи йўқ, Аллоҳ адаштирган кишини ҳидоятлагувчи йўқ. Шериги йўқ бўлган Аллоҳдан ўзга маъбуд (ибодатга лойиқ зот) йўқлигига ва Муҳаммад унинг бандаси ва элчиси эканлигига гувоҳлик берамиз.
“Эй иймон келтирганлар! Аллоҳдан ҳақиқий қўрқиш билан қўрқинглар ва фақатгина мусулмон ҳолингизда ўлинглар!” Оли Имрон сураси, 102-оят маъноси.
“Эй инсонлар! Сизларни бир нафсдан яратган, ундан жуфтини яратган ҳамда иккисидан кўплаб эркак ва аёлларни таратган Роббингиздан қўрқинг! Ораларингизда номи тилга олинувчи Аллоҳдан ва қариндошликни (узиб юборишдан) қўрқинг! Албатта Аллоҳ сизларни кузатиб тургувчидир” Нисо сураси, 1-оят маъноси.
“Эй иймон келтирганлар! Аллоҳдан қўрқинглар ва тўғри сўзни сўзланглар. Шунда У Зот сизларнинг амалларингизни ислоҳ қилади ва гуноҳларингизни кечиради. Ким Аллоҳга ва Унинг росулига итоат қилса, батаҳқиқ улуғ ютуққа эришибди” Аҳзоб сураси, 70-71-оятлар маъноси.
Албатта, энг яхши калом – Аллоҳнинг Каломи, энг яхши ҳидоят Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳидоятидир. Ишларнинг ёмони – (динда) янги пайдо қилинганлари, (диндаги) ҳар бир янгилик – бидъат, ҳар бир бидъат – залолат, ҳар бир залолат эса дўзахдадир.
Сўнгра:
Ҳозирги кунда жиҳод ҳақидаги кенг тарқалган шубҳалардан бири “Бизда ҳозир кофирларга қарши урушиш учун қудрат йўқ. Биз шундай аянчли аҳволга тушиб қолганмизки, жаҳолат бизни буткул қуршаб олган, биз аввало ўзимизни ва нафсимизни тарбия қилиб, жиҳод учун тайёрламоғимиз лозим. Биз тарбия ва куч-қудрат тайёргарлигига муҳтожмиз” дейдиган одамларнинг шубҳасидир.
Биз бундай шубҳа тарқатувчиларга айтамиз-ки, сизлардан илтимос фақат “Биз Росулуллоҳга эргашамиз, у киши 13 йил Маккада қолиб бўлғуси Ислом давлати ўзагини қурган ва умматни тарбия қилиб, сўнгра жиҳод қилган эдилар” демангиз. Бу гапларни ҳаргиз айтмангиз, чунки бу гаплар бизнинг жонимизга теккан. Ахир бугун ҳаж, рўза ва закот каби ҳижратдан сўнг фарз бўлган амаллар ҳақида бундай дея оламизми? Эътибор беринг-а, ҳаж ибодати 13 йиллик Макка даврида эмас, балки Мадина даврида фарз бўлган. Бунинг устига Қуръонда ҳажнинг фарзлиги ҳақида бор-йўғи бир-неча ўринларидагина эсланади. Жиҳоднинг фарзлиги ҳақидаги оятлар эса Қуръонда жуда кўп. Лекин аҳвол шу-ки, ҳажга йилига миллионлаб одамлар отланишади, аммо Аллоҳнинг йўлидаги жиҳод учун истиснони инобатга олмаганда ҳеч ким ижобат қилмайди.
Ахир уларнинг 13 йиллик Макка даврлари ўтмадими?! Йўқ аксинча бундай даъвонинг пайдо бўлганига 20 йилдан ошиқроқ вақт ўтди. Энди улар қандай баҳона келтирадилар. Балки эндиги гал Бани Исроил ўзини қайта тарбиялашга кетган 40 йил муддатни баҳона қилиб келтирарлар?!
Биз айтамиз-ки, бундай одамлар ёлғон айтадилар. Чунки бундан 20 йил аввал ҳам улар худди шундай гапларни айтардилар. Шайх Абдуллоҳ Аззом (Аллоҳ у кишининг шаҳодатини қабул қилсин!) йигирма йил аввал уларнинг бундай гапларни айтаётганларини ўз хутбаларида айтган эдилар. Улар ҳозир ҳам бу даъволарини тўтиқушдек такрорламоқдалар. Нима улар куч-қудрат тўплашлари учун йигирма йил кифоя қилмадими?! Нима улар илм олмоқлари ва нафсларини тарбия қилмоқлари учун йигирма йил кифоя эмасми?! Ахир йигирма йил ичида Мадина жомеъасини тўрт марта битириш мумкин. Ахир йигирма йил ичида дунёдаги энг фазилатли шайх бўлиб етишиш мумкин. Куч-қудрат учун фақат маблағ тўплаган мусулмон йигирма йил ичида бир неча ҳарбий учоқ, танк ёки бошқа қуролларга етадиган маблағ тўплаши мумкин. Лекин бу гапни айтаётганлар қудрат учун ақалли бир автомат сотиб олдиларми?! Йўқ?! Унда қайси юз билан аввал куч-қудрат тўплаш лозимлиги ҳақида гапирадилар.
Ахир йигирма йил эмас, Андалус истеълосидан бери ўзимизни тарбия қиламиз ва куч-қудрат тўплаймиз. Ҳали ҳам тугатмадикми?!
Қачон жанг қиламиз?
Аллоҳ ҳаммадан яхши билади!
«Бугун Жолут ва унинг лашкарларига кучимиз етмайди».(Бақара: 249) –деб ҳам айтмагин.
Чунки агар сенда жанг қилиш учун куч бўлмаса, унда тайёрлангин! Чунки Аллоҳ таоло айтадики: “Уларга қарши тоқатларингиз етганча куч-қудрат ҳозирланг”
Аллоҳ таоло “тоқатларингиз етганча” деяпти.
Агар намоз ўқиш учун сув топилмаса таяммум қилиш керак бўлади. Демак, жанг қилишга тайёрланиш ва бунга одамларни ундаш керак, ундан қайтариш эмас. Жангга қодир бўлмаслик дегани уни ташлаш ва бошқа ибодатга алмаштириш дегани эмас.
Аллоҳ таоло айтади:
“Агар улар (жиҳодга) чиқишни истаганларида унинг учун тайёргарлик кўриб қўйган бўлур эдилар. Лекин Аллоҳ чиқишларини истамай, уларни дангаса қилиб қўйди ва уларга: «Қолганлар билан бирга ўтираверинглар», – дейилди. “ (Тавба: 46)
Ҳа улар жиҳодга чиқишни ҳақиқатан ҳам истаганларида унга тайёргарлик кўрган бўлур эдилар. Жангга тайёргарлик кўрмаслик мунофиқликнинг белгиларидандир. Аллоҳ таоло уларнинг бу сифатини ошкор қилди.
Улар эса жиҳодга куч-қудрат керак, тарбия керак деганлари ҳолда ким ўзарга уйлар қурадилар, уйларини дабдабали мебеллар билан тўлдирадилар. “Кофирларнинг 100 та танки бўлса мусулмонларда ақалли 50 та бўлиши керак, қани шу 50 та танк?” деб айтадилар-у, тагларидаги Mersedes ва BMW ларини бир йилда бир неча бор янгисига алмаштирадилар.
Тарбияни жиҳоддан тўсадиган омил қилиб қўйган ҳолда, нега нафсимизни қийинчиликларга бардошли қилишга тарбияламай уй-жой ва маркабларимизни қулай ва шинам бўлишига ҳаракат қиламиз. Жиҳод учун тарбия керак деймиз-у, нега фарзандларимизни тиш тозалаш ва тирноқ олишдан бошқа нарсага тарбияламаймиз.
Мисрлик олим Амин Мисрий айтади: “Мусулмон оиласидаги бола жиҳод ҳақидаги қиссалар билан ухлаб, жиҳод ҳақидаги қиссалар билан уйғониши керак!” Биз ҳам болаларимизни салафлар сингари Аллоҳнинг Сўзини олий қилиш йўлида масъулият руҳида тарбиялаяпмизми?
Салафлар ҳаётига қаранг! Улар Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллламнинг ғазотларини худди Қуръон сураларини ўргатгандек ўргатар эдилар.
Исмоил бин Муҳаммад бин Саад бин Абу Ваққос айтади: “Менинг отам бизга ғазот ва урушлар тарихини ўргатар эди. У бизга айтар эди-ки: “Эй менинг болаларим, булар бизнинг аждодларимиз тарихидир, уларни унутманг!””
Тобеинларнинг энг шарафли уламоларидан Зуҳрий айтади: “Ғазотлар тарихида дунё ва охират илмлари бордир”
Жиҳод учун тарбия муҳим деяётганлар айтсинларчи? Қани улардаги бундай тарбия?!
Ҳатто баъзи бирлар “илм олиш ва илм бериш ҳозирги кунда жиҳоддан кўра афзалдир” демоқдалар. Улар айтадилар-ки: “Қайси фарз ҳозир фойдалироқ ва афзалроқ, жиҳодми ёки илмми?”
Гўёки жиҳод қилаётганларнинг барчаси жоҳилу, жиҳоддан қолганларнинг барчаси илмлидек! Нима бу иккаласини жамлаш мумкин эмасми? Саҳобалар ва салафларга боқсангиз-чи! Катта уламоларнинг ҳаммаси мужоҳид бўлганлар.
Имом Нававий айтадилар: “Агар жиҳод фарз айн бўлса у илм олиш ва илм беришдан афзал бўлади, гарчи илм фарзи айн ёки фарзи кифоя бўлсада!”
Бундан сўнг сиз нима деб ўйлайсиз, нима муҳимроқ: сизнинг илмингиз, китобларингиз, мақолаларингиз, даъватингиз ва дарсларингизми ёки пайғамбарлик рисолатими? Ахир рисолат соҳиби жиҳодда бир неча бор қатл қилинишни орзу қилмаганмидилар?! Улардан қайси бири хатарли ва зарарлироқ: Рисолатнинг тўхташими ёки сенинг даъват, илм ва китобларингнинг тўхташими?!
Рисолат соҳиби – Росулуллоҳ солаллоҳу алайҳи васаллам айтган эдилар: “Мен Аллоҳ йўлида жанг қилишни, сўнг ўлдирилишни, сўнг яна жанг қилиб, яна ўлдирилишни, сўнг яна жанг қилиб, яна ўлдирилишни орзу қиламан” Ҳадисни Бухорий ва Муслим ривоят қилганлар.
Ҳар бир киши ўзини умматнинг ягона умиди, энг фойдали кишиси деб ўйлаши жуда катта мусибатдир.
Фиқҳ бўйича китобларда очиқ баён қилинади-ки, агар кофирлар аҳолиси намоз ўқишни билмайдиган ислом шаҳрига бостириб кирсалар, уларга кофирларга қарши курашиш вожиброқ бўлади, намозни ўрганиш эмас. Ер юзида душман босиб олган бир қарич ислом юрти бор экан, жиҳод ҳар бир имконияти бор мусулмон учун фарзи айндир. Агар кишининг жанг қилишга имкони бўлмаса, имкон қидириш ва ҳақиқий ҳарбий тайёргарлик фарзи айн бўлади.
Жиҳод фарзи айн бўлганда илм олиш ва даъват жиҳоддан афзалроқдир деган одамнинг гапи ажабланарлидир. Ҳатто озгина ақли бор одам ҳам нақдни насияга алмаштирмайди.
Ибн Таймия роҳимаҳуллоҳ айтганидек: «Қўлда турган нақд мол-дунёни ҳимоя қилишлик, келадиган фойдани ҳимоя қилишдан кўра авлороқ саналади». Демак, қўлимизда турган нақд нарса – бу тавҳид ва Исломдир. Шунинг учун, муқаддас нарсаларни ҳимоя қилишлик, у нарсага бошқаларни чақиришликдан кўра муҳимроқ. Биз кофирларни уларнинг ерларида Исломга чақирамиз, бизнинг ерларимизни босиб олган кунларида эмас. Илм олиб, уни тарқатишлик илмлиларни кўпайтиришлик қўлимизга келиши эҳтимол бўлган нарсадир, биз аввал аниқ нарсани сақлаб қолишга ҳаракат қилишимиз лозим.
Яна шуни яхши билишимиз керакки, одамларни Исломга даъват қилишликдан кўра, Ислом ери ва тавҳидни, мусулмоннинг жони-ю, унинг моли ва ҳурматини ҳимоя қилиш Аллоҳ учун авлодир. Яъни, ноаниқ нарса билан аниқ нарса йўққа чиқарилмайди.
Шунингдек Аллоҳнинг қиличи Холид бин Валиднинг гапларига эътибор қилинг: “Мен Аллоҳ йўлидаги жиҳодим сабабли баъзида илм ўргана олмадим” Абу Яъло ривояти, санади саҳиҳ.
Эй мусулмонларни ҳар-хил ёлғон баҳоналар билан Аллоҳнинг йўлидаги жиҳоддан тўсувчи кимса! Аллоҳ йўлидаги жиҳоддан тўсиш гуноҳи кабиралардан эканини унутма! Кўплаб салаф уламолар буни ҳатто ширкдан кейинги кабира деб ҳисоблаганлар. Аллоҳдан қўрқ! Куч-қудрат ва тарбиянинг етишмаслиги фарзи айн бўлган жиҳодни тўхтаб туришига сабаб бўлади деган бирон далилинг борми? Аллоҳга қасамки, сен ёлғончисан! Айтгин-чи, саҳобалар ғалабага эришган қайси жангда уларнинг кучлари душманники билан ақалли тенг бўлган. Саҳобалар деярли ҳар доим ўзларидан бир неча баробар кучли душман билан урушганлар ва Аллоҳ уларга ғалаба насиб этган. Фақат Ҳунайн ғазвасидагина саҳобаларнинг кучлари душманникидан кўп бўлган. Унда ҳам Аллоҳ таоло кучларидан ғурурланганлари сабабли, гап кучда эмаслигини англатиш учун саҳобаларга мағлубият тақдир қилган. Сизлар йигирма йил аввал бу нарсаларни шарт қилганларингиздан кейин ҳам, кучсиз ва заиф мужоҳидларга Аллоҳ қудратли Русия устидан ғалаба бермадими?! Сизлар “Американинг ҳарбий учоқларига қарши оддий милтиқда жанг қилмоқчимисизлар, сизларни ғурурларингиз алдаб қўймоқда” деб айтганингиздан сўнг ҳам Америка ҳозирги кунда Афғонистон ва И роқдан қандай қочишни билмай қолганини кўрмаяпсизларми?
Аллоҳ таоло айтади: “Ўшанда мунофиқлар ва дилларида мараз бўлган кимсалар: «Уларни (яъни, мусулмонларни) динлари мағрур қилиб юборди (яъни, озгина одам билан шундай катта қўшинга қарши жанг қилмоқчи бўляптилар»), дейишар эди. Ким Аллоҳга суянса, бас, албатта Аллоҳ ғолиб ва ҳикматлидир.” (Анфол: 49)
Аҳзоб жангида мусулмонлар шу қадар заиф эдилар-ки, ҳозирги мусулмонларнинг кофирлар олдидаги заифлиги бу заифлик олдида ҳеч нарса бўлмай қолади. Шунда Росулуллоҳ солаллоҳу алайҳи васаллам саҳобаларга дунёнинг ўша вақтдаги энг қудратли икки империяси Рум ва Форс фатҳини ваъда қилган эдилар. Шунда мунофиқлар худди ҳозирги шубҳа тарқатувчилар сингари уларнинг устидан кулиб: “Бу одамларни динлари ғурурлантириб алдаб қўйди. Биз ҳожатимиз учун халога боришдан ҳам қўрқиб ўтирибмиз-у, Муҳаммад эса бизга Рум ва Форс хазиналарини ваъда қиляпти.” – деган эдилар.”, (ибн Исҳоқ ва ибн Ҳишом)
“Биз сонимиз билан ҳам эмас, куч-қудратимиз билан ҳам эмас, қурол-аслаҳаларимиз билан ҳам эмас, балки Аллоҳ бизни у билан олий қилган динимизнинг ёрдами билан жанг қиламиз!” – деганида наҳотки Абу Бакр розияллоҳу анҳу ғурурланган бўлсалар?!
Абу Бакр лашкар қўмондони Амр ибн Осга шундай мактуб жўнатган эдилар: “Сенга салом бўлсин! Сен мактубингда: Румликлар жуда катта лашкар тўплади, деб айтибсан. Мен эса сенга айтаманки, биз Росулуллоҳ билан бирга жанг қилганимизда бизга Аллоҳ ғалабани одамлар сонига ва қурол-яроғимизнинг сифатига қараб бермасди. Баъзи бир жангларга биз фақат битта от билангина чиққанмиз. Шундай экан Аллоҳга итоат қил ва одамларни Аллоҳнинг итоатига буюр!”
Бундай шубҳачилар яна бир ёлғонни жуда кўп бор такрорлайдилар: “Яъни биз ҳам мужоҳидмиз, бизнинг қилаётган ишларимиз ҳам жиҳод. Биз ҳам шаҳодатни хоҳлаймиз ва Аллоҳдан шаҳодатни сўраймиз” – дейдилар. Лекин одамлар тезроқ шаҳид бўлиш учун ошиқадиган жиҳод майдонларига ўзлари бориш уёқда турсин, бошқаларни ҳам қайтарадилар. Ўзбекларда “Ҳолва-ҳолва деган билан оғиз чучумайди” деган ҳикматли сўз бор. Бунга ўхшаган ҳикматли сўзлар бошқа халқларда ҳам бор. Уларнинг қавллари шу мақолга ўхшайди. Улар уйларида юмшоқ диванларда ястаниб ўтирган ҳолда Аллоҳнинг фақат муқаррабинларга берадиган неъматини “орзу қиладилар”. Улар уйларида ўтирганда Аллоҳнинг бу неъматини патнисга солиб уйларига олиб келиб беришларини сўрайдилар. Мабодо фаришталар шаҳодатни уларга олиб келганда ҳам “Йўқ, йўқ, ҳозир истамайман, сал кейинроқ” деган бўлармидилар!? Чунки улар ўлимдан қўрққанлари учун ҳам бундай ёлғонларни тўқиб чиқарадилар.
Ҳа, улар куч-қудрат ҳозирлашни ҳам, ўз нафсларини тарбия қилишни ҳам хоҳламайдилар. Чунки улар ҳақиқатан ҳам буни хоҳлаганларида буни шунча йиллар ичида албатта қилган бўлур эдилар. Улар ёлғон айтадилар. Уларни жиҳоддан тўсиб турувчи нарса, куч-қудратнинг етишмаслиги ҳам, тарбия ва тайёргарлик ҳам эмас. Балки уларни жиҳоддан тўсиб турувчи ягона сабаб “дунёни яхши кўриш ва ўлимдан қўрқишлик”дир!
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар:
«Ҳали умматлар сизга қарши худди очкўзлар лаганларига ташлангандек ташланадилар ҳам», дедилар.
«Ўша кунда биз оз бўлганимиз учунми, эй Аллоҳнинг Расули?» деди биров.
«Йўқ! У кунда сизлар кўп бўласизлар. Аммо селнинг кўпиги каби бўласизлар. Албатта, Аллоҳ душманларингиз қалбидан сизнинг ҳайбатингизни суғуриб олади. Ва сизнинг қалбингизга ваҳн солади», дедилар.
«Ё Расулуллоҳ, ваҳн недир?» деди биров.
«Дунёнинг муҳаббати ва ўлимни ёқтирмаслик» (Саъбон розиаллоҳу анҳудан ривоят қилинган саҳиҳ ҳадис)
Ҳа, улар ёлғон айтадилар, Аллоҳ ва Росули эса рост сўзлагувчидир!
Сўзимизнинг сўнггида Ал-Латийфул-Хобийр бўлган Зотга ҳамду санолар, Содиқул-Амин бўлган пайғамбаримизга солавоту саломлар айтамиз!
