Буюклик ва иззат соҳиби бўлган Аллоҳ таолога ҳамду санолар бўлсин, Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга солавот ва саломлар бўлсин!
Аллоҳу акбар! Аллоҳу акбар!…
Бу калималар бир вақтнинг ўзида, дунёнинг турли бурчакларидаги минглаб жойларда азон бўлиб янграйди. Яна бир нарса ҳақиқат-ки, бу садолар то қиёматга қадар бир дақиқа ҳам узилиб қолмайди…
Аллоҳ ҳаммадан буюкдир! Аллоҳдан ўзга бандалик қилинадиган Зот йўқ! Бу садолар Осиёда ҳам, Африкада ҳам, Европада ҳам, Америкада ҳам бирдек янграйди.
Бу садоларнинг маъноси жуда кенг. Бу калималар Аллоҳдан ўзга қўрқишга лойиқ Зот йўқ, Аллоҳдан ўзга қуллик қилишга лойиқ Зот йўқ, Аллоҳга қул бўларканмиз, хавф ҳам, хатар ҳам бўлмайди деган маъноларни ўзида мужассам қилади.
Аммо уммат бугун бу калималарнинг маъносини унутди. Бир вақтлар азиз бўлган бу уммат бу калималарнинг маъносига эътибор бермаслик оқибатида нифоқ ва хорлик гирдобига мубтало бўлди. Ҳозирги кунда минглаб мусулмонлар “Аллоҳу акбар!” деб азон айтсада, миясини “Америка ёхуд НАТО акбар” деган фикр, худди вирус сингари айнитган.
Бунинг давоси эса фақат Аллоҳгина буюклигини англаш ва англатишдир.
Аллоҳу акбар! Аллоҳу акбар!…
Бу садоларнинг маъноси ҳақиқий англаб айтилса, унинг шиддатли ва кўринмас тўлқинлари куфр қасрларини зирқиратиб, чилпарчин қилиб юборади. Аммо бир вақтлар азиз бўлган бу уммат, бу калималарнинг моҳиятини унутганлиги боис ўлим тўшагидаги касал одамга ўхшайди.
Дарҳақиқат, ҳозирги кунда мусулмонлар орасида тарқалган бу касаллик куч-қудрат ва азизликни Аллоҳ ва ислом аҳлида эмас, балки кофирлар томонда деб ўйлашликдир.
Аммо Аллоҳ таоло айтадики:
“Уларнинг (кофирларнинг) олдида иззат, куч-қудрат излайдиларми? Албатта иззат, куч-қудратнинг барчаси Аллоҳнинг ҳузуридадир.” (Нисо-139)
Бундай ярамас касалликка чалинганлар ислом душманлари томонидан тарқатилган ҳеч бир ҳужжатсиз миш-мишларга ишониб қанчадан қанча қилиниши керак ва фарз бўлган амалларни тарк этадилар. Ўзлари тарк этганлари етмагандек бошқаларни ҳам бу шубҳа ва ваҳималарга тушириб гуноҳлари устига яна гуноҳ орттирадилар.
Бунга мисол ҳозирги кунда моллари ва жонларини Аллоҳ йўлига тикиб, умматни зулм ва тажовуз чангалидан қутқариш учун қўлларига қурол олган уммат авангардлари ҳақидаги таг-тугсиз шубҳалардир. Эмишки улар яҳудий ва насоро махфий ташқилотларининг сиёсий ўйинларида иштирок этаётган мунофиқ ва ёлланма шахслармиш (Аллоҳ сақласин!). Энг қизиғи шундаки бу сафсаталарни уялмасдан тарқатиб юрганларга қарата бунга бирон бир далилингиз борми дейилса, улар бунга далил сифатида кофирларнинг куч-қудрати, уларнинг 10 йиллик, 20 йиллик ва 100 йиллик “бехато” режалари, макр ва ҳийлалари ҳақида лоф уришдан нарига ўта олмайдилар. Бу билан уларнинг ўзлари инсон ва жин шайтонларининг заиф ҳийла-найранглари домига тушиб қолаётганларини англаб етмайдилар.
Аллоҳ таоло уларнинг ҳийлалари заиф эканини эслатиб шундай дейди:
“…Бас шайтоннинг дўстларига қарши (қитол) жанг қилинг. Албатта, шайтоннинг ҳийласи заифдир.” (Нисо-76)
Яъни улар сиз ўйлаганчалик бутун дунё ва мўъминлар устидан тўла ҳукмронлик қиладиган даражада ҳийла-тадбирлар ишлаб чиқишга ва уларни амалда қўллашга қодир эмаслар. Хусусан Аллоҳ таоло:
“Албатта Аллоҳ ва Росулига иймон келтириб, сўнг бунга шак-шубҳа қилмаган ва Аллоҳнинг йўлида моллари ва жонлари билан жиҳод қиладиганларгина (ҳақиқий) мўъмин-дирлар. Ва фақат уларгина содиқдирлар!”[1] деган маънода Қуръоннинг бир қанча оятларида уларни ҳақиқий содиқ мўъминлар деб сифатлаган уммат мужоҳидлари устида куфрнинг ҳийла тадбирлари ва ҳукмларига ҳеч қандай йўл йўқ эканини, уларни Аллоҳ Ўз ҳимоя ва ҳидоятига олганини қуйидаги оятлардан ҳам билиб олсак бўлади:
“Бизнинг йўлимизда жиҳод қиладиганларни албатта Ўз йўлимизга ҳидоят қилурмиз (яъни тўғри йўлни кўрсатурмиз)”
“Аллоҳ ҳаргиз кофирларга (ҳақиқий) мўъминлар устидан йўл бермас!” (Нисо-141).
Ибнул Қоййим ёзадилар: “Кофирлар Ислом аҳли устидан тўла-тўкис ҳукмронлик қилиб турадилар, деган тушунчага келган киши Аллоҳ хусусида ёмон гумонга борган бўлади”.
Ибнул Қоййим яна ёзадилар:
“Инсон ўзининг ҳам, бошқаларнинг ҳам хоҳиш-ихтиёри Аллоҳ қўлида эканлигига ва У Зот Ўзи истаганидек тасарруф юритишига иймон келтирар экан, энди ҳеч қачон бандалардан қўрқмайди, умидвор бўлмайди ва уларни бирор нарсага истаганча эгалик қилувчилар сифатида кўрмайди. Аксинча, уларнинг ўзлари бўйсундириб қўйилган, қарам инсонлар эканликларини кўради. Уларни ўзларидан бошқа зот бошқарадиган ва хоҳлаганича тасарруф қиладиган кишилар эканликларини англайди. Ана шундан сўнг бу инсон бутун дарду дунёсини Роббисидан сўрайди. Ҳеч вақт ожиз бандалар қўлига тикилмайди. Улардан қўрқиб, умидвор бўлиб юрмайди. Бундай мўминнинг тавҳиди ва таваккули комил бўлади. Ҳуд алайҳиссаломнинг қавмига айтган сўзларини эсланг:
“Менинг ҳам, сизларнинг ҳам Парвардигорингиз (бўлмиш) Аллоҳга таваккул этдим. Қимирлаган жон борки, У (Аллоҳ) унинг кокилидан тутгувчидир…”
Агар ваҳимачиларнинг ўзлари ҳақиқий мўъмин бўлганларида моллари ва жонларини Аллоҳ йўлига тикиб қўлларига қурол олган уммат авангардларини нифоқ ва куфр билан айблашдан олдин, уларни Қуръон ва Суннат тарозусида тортиб кўрсалар бўлмасмиди. Ахир мунофиқни мўъминдан, кофирни мусулмондан ажратиб олишимиз учун Қуръон ва Суннатда мукаммал кўрсатмалар мавжуд-ку! Аллоҳ ва Росулидан ҳам тўғрироқ сўзлагувчи ким бор. Улар агар қалбларига чин тақво билан қулоқ солганларида балки қалблари: ”Йўқ ҳожам, улар Роббиларининг ҳақ йўлидадирлар. Фақат сиз улардай бўлишга тайёр эмассиз. Нафсингизга бу оғир келяпти, шайтоннинг дўстларидан қўрқаяпсиз. Сиз фақат ҳақ йўлдагиларни қоралаш билан ўзингизни оқламоқчисиз холос” – деган бўлармиди.
Эй ваҳима ва ёмон гумонлар таъсирига тушиб қолган биродар! Сизга қуйидаги насиҳатларни бермоқчиман. Фақат эътибор қилинг бу насиҳатлар менинг шахсий фикрларим эмас, балки Сизнинг ва бутун борлиқнинг тарбияткунандаси Аллоҳ ва Унинг танлаган пайғамбарининг насиҳатларидир. Аллоҳ таоло шундай дейди:
“Бирор нарса ҳақида тортишиб қолсангиз, Агар Аллоҳга ва охират кунига иймон келтирган бўлсангиз (яъни иймонингиз бўлса) уни (тортишувни) Аллоҳга ва пайғамбарга қайтаринг! (Нисо-59)
“Қачонки уларга эминлик ва хавф тўғрисида бир иш—хабар етса, уни тарқатиб юборурлар. Агар уни Пайғамбарга ва ўзларидан бўлган ишбошиларга ҳавола қилганларида эди, улардан иш негизини биладиганлари уни англаб етган бўлар эдилар. Аллоҳнинг фазли ва марҳамати бўлмаганида, озгинангиздан бошқангиз шайтонга эргашиб кетардингиз.
Аллоҳнинг йўлида (қитол) жанг қил! Ўзингдан бошқадан масъул қилинмассан. Мўъминларни қизиқтир. Шояд, Аллоҳ кофирларнинг шиддатини даф қилса. “ (Нисо-83-84)
Баъзи кишилар бирор хабарни эшитишлари билан ҳамма ёққа тарқатишга шошиладилар. Бундан исломга фойда борми зарар борми—ўйлаб ўтирмайдилар. Оқибатда душманлар “совуқ уруш” (қуролсиз уруш) деб номланган қабоҳатни ишга солиб, турли ёлғонларни тўқиб, мусулмонлар ичида ғулғула ва ихтилофларни тарқатадилар.
Пайғамбаримиз соллалоҳу алайҳи васаллам айтгандиларки:
“Кишининг ёлғончилигига эшитган нарсасини гапиравериши кифоя қилади” (Муслим)
Агар мусулмонлар ўз динларига амал қилсалар, бундай лақмалик, нодонлик қилмас эдилар. Чунки ислом ҳукми бўйича эшитган гапни тарқатавериш мумкин эмас. Балки оятнинг давомида келганидек:
Аллоҳнинг йўлида (қитол) жанг қил! Ўзингдан бошқадан масъул қилинмассан. Мўъминларни қизиқтир. Шояд, Аллоҳ кофирларнинг шиддатини даф қилса. “ (Тафсирдан)
Пайғамбаримиз соллалоҳу алайҳи васаллам марҳамат қиладилар:
(Мўъминлар ҳақида) ёмон гумондан сақланинглар, чунки ёмон гумон ёлғоннинг каттасидир”
Эй ваҳима ва ёмон гумонлар таъсирига тушиб қолган биродар! Ёмон гумонингиз сизнинг ҳалокатингизга сабабчи бўлмасин! Мужоҳидларни куфрга нисбатлашлик, шу баҳона фарзи айн бўлган ибодатни тарк этишлик ҳалокат эмасми!? Шуни яхши билингки сиз қарши бўлсангиз ҳам, ёки лоақал ёрдам бермасангиз ҳам сиз барибир моллари ва жонларини Аллоҳ йўлига тикиб, маломатчининг маломатидан қўрқмай, умматни зулм ва тажовуз чангалидан қутқариш учун жанг қилаётганларга зарар етказа олмассиз. Пайғамбаримиз соллалоҳу алайҳи васаллам марҳамат қиладилар:
“…“Умматимдан бир тоифаси Қиёматга қадар ҳақ устида туриб, ғолиб бўлган ҳолларида кураш (қитол)да давом этадилар. Уларга қаршилик кўрсатувчилар ҳам, қийин пайтда ёрдамсиз қолдириб ўзини четга олганлар ҳам уларга зиён келтиролмайди”…”
Эй Уммат! Сенинг томиринг азиз ва буқувватдир! Сенинг томиринг Аллоҳнинг Қўлдидадир! Бунга шак-шубҳа қилмагин! Буни англар экансан, сен шубҳасиз азизсан!
“Ҳолбуки, куч-қудрат (азизлик) Аллоҳники, Унинг пайғамбариники ва мўъминларникидир. Лекин мунофиқлар (буни) билмаслар.“ Мунофиқун сураси, 8-оят маъноси.
Аллоҳу акбар! Аллоҳу акбар! Вал-ъиззату лиллааҳ!
Cўзимизнинг охирида Оламларнинг Роббисига ҳамдлар айтамиз!
